W plastyce w okresie dwudziestolecia międzywojennego panowała duża różnorodność stylów i gatunków. W rzeźbie sławili Polskę Xawery Dunikowski i Zbigniew Pronaszko. W malarstwie nadal aktywni byli twórcy starszego pokolenia: Julian Fałat, Wojciech Kossak, Jacek Malczewski, Leon Wyczółkowski, Ferdynand Ruszczyc, Wojciech Weis, impresjonista Józef Pankiewicz, a wśród młodszego pokolenia zasłynęli: pejzażysta Tytus Czerwiński, abstrakcjonista Henryk Stażewski, kolorysta Zygmunt Waliszewski, oraz Tadeusz makowski, Wacław Borowski i Mieczysław Szczuka.W dwudziestoleci popularność zdobyły nowe formy artystycznego przekazu. Były to karty pocztowe, plakaty i ilustracje pojawiające się w gazetach.Również architektura była bardzo różnorodna. Ziemiaństwo stawiało tradycyjne dworki, nawiązując głównie do klasycyzmu, a także baroku. Zaczęły powstawać także nowe katolickie świątynie. Kościoły budowane z drewna zastępowano murowanymi ponownie odwołując się do wzorców barokowych. W architekturze miast zaczęły pojawiać się budynki użyteczności publicznej, jak banki, uniwersytety, szpitale oraz hotele. Na szeroką skalę zakładano również ogrody i parki miejskie. Największym talentem polskiej architektury był w tym okresie Jan Koszyc - Witkiewicz
