Polityka Niemiec wobec Żydów w okresie międzywojennym. (Proszę o notatkę na mniej więcej pół strony.)

Polityka Niemiec wobec Żydów w okresie międzywojennym. (Proszę o notatkę na mniej więcej pół strony.)
Odpowiedź

Hitleryzm, to polityczno - społeczna doktryna partii hitlerowskiej, zrodzona w Europie w okresie dwudziestolecia międzywojennego i będąca w istocie niemiecką odmianą faszyzmu, wyróżniająca się zupełnie bezwzględnym terrorem, rasizmem i nasiloną polityką ekspansji. Przez swoje założenia w konsekwencji doprowadziła ona do wybuchu II wojny światowej i do dokonania straszliwych zbrodni ludobójstwa.Nazizm, jako ideologia i (zarazem) ruch faszystów niemieckich, był światopoglądem zlepionym z koncepcji narodowościowych i rasistowskich, na celu mających uzasadnienie prawa Niemiec do podboju terenów innych narodów i panowania nad światem.Faszyzm, który wstrząsnął dwudziestowieczną Europą i spowodował straszliwe cierpienia i śmierć milionów ludzi, był ruchem masowym o  skrajnie nacjonalistycznym charakterze i zmierzającym do budowy państwa totalitarnego. W Niemczech rozwinął się jako protest przeciwko rozstrzygnięciom I wojny światowej. Był ideologią ludzi rozgoryczonych, pokonanych i żądnych odwetu. Opowiadał się przeciwko demokracji, liberalizmowi, pluralizmowi, parlamentaryzmowi, kapitalizmowi, ruchom lewicowym  i chrześcijaństwu. Nie zgadzał się na indywidualizm, racjonalizm, ani humanitaryzm. Garściami czerpał też z rasizmu. Usilnie podkreślał „dziejową misję” swojego narodu i konieczność jego dominacji nad innymi narodami. Budował państwo wdzierające się we wszystkie dziedziny życia publicznego i prywatnego. Opierał się na zasadzie wodzostwa  i partii zbudowanej hierarchicznie. Wobec opozycji bez zastanowienia i bez skrupułów stosował terror i nasilone represje. Nazizm (skrajny faszyzm niemiecki) bezkompromisowo zmierzał bowiem do ustanowienia „Rzeszy wielkogermańskiej”. Naród pojmował jako „biologiczną i rasową wspólnotę krwi”. Wojnę przyjmował jako podstawowe prawo międzynarodowe. Swoich korzeni filozoficznych chętnie szukał u Fryderyka Nietschego  i Jana Jakuba Rousseau. Odwoływał się do ideału „nadczłowieka”, którym kieruje „wola mocy” i powołanie do panowania.

Dodaj swoją odpowiedź