Wyobraż sobie ,że jestes obserwatorem wydarzeń o których mowa w fragmencie.Napisz plan wydarzeń!! TEKST Tak przy okrętach Grecy zażarci na boje, 8265 Koło ciebie, Achillu[1369], przywdziewają zbroje, Trojanie na pagórku w groźnej błyszczą miedzi[13

Wyobraż sobie ,że jestes obserwatorem wydarzeń o których mowa w fragmencie.Napisz plan wydarzeń!! TEKST Tak przy okrętach Grecy zażarci na boje, 8265 Koło ciebie, Achillu[1369], przywdziewają zbroje, Trojanie na pagórku w groźnej błyszczą miedzi[1370], Gdy Zeus[1371], co na Olimpie[1372] wyniesionym siedzi, Kazał Temidzie[1373] zwołać zgromadzenie bogów. Biega skrzętna i wzywa do niebieskich progów… 8270 W gładkim przedsionku rada zasiadła gromadnie, Który Hefajst[1374] dla ojca wybudował składnie. I Posejdon[1375] przybycia nadal nie odkłada, Przybywa, miejsce w górnym Olimpie zasiada; Wraz pyta się Kronidy[1376]: — «Po co, władco gromu, 8275 Wszystkich bogów do twego przywołujesz domu? Chceszli dać wyrok między Trojany i Greki? Już dla nich krwawej rzezi moment niedaleki». — «Posejdonie, myśl moja tobie nie ukryta — Rzekł Kronid — twa przenikłość[1377] w moim sercu czyta. 8280 Choć na zgubę skazanych ludzi los mnie boli, Ale chcę tylko świadkiem zostać ich niedoli I z Olimpu widokiem wojny napaść oczy. Wy drudzy pójść możecie, gdzie się walka toczy[1378], Stanąć, jak wola, w greckim lub trojańskim rzędzie. 8285 Jeśli z Trojany walczyć sam Achilles będzie, Nie są zdolni na chwilę dotrzymać mu kroku. Już się dawniej samego przelękli widoku; Dziś, gdy o przyjaciela na rzeź się zapalił, Lękam się, aby murów przed czasem nie zwalił». 8290 Tak powiedział i wzniecił wojenne pożogi[1379]. Pobiegły na dwie strony podzielone bogi: Do floty dąży Hera[1380] i można Pallada[1381], Posejdon, co ląd wzrusza a morzami włada, I wynalazca kunsztów, Hermejas[1382] przemyślny… 8295 Za Troją Ares[1383] zbrojny i Feb[1384] z włosem długim, Artemis[1385], której w strzałach najmilsze uciechy, Latona[1386] też i Kiprys[1387] kochająca śmiechy. Póki się bogi w ludzkie nie wmieszały szyki, Nadymały się chlubnie greckie wojowniki, 8300 Że Pelid[1388] się pokazał wpośród bojowiska… Lecz gdy Olimp do zbrojnych zamieszał się ludzi, Krwawa Niezgoda[1389] wściekły zapał w sercach budzi: Pallada szańce[1390], brzegi, okopy przebiega, Krzyczy, głos jej po całym polu się rozlega. 8305 Z drugiej zaś strony Ares[1391] niby czarna fala Straszliwym Trojan rykiem do boju zapala; Już na nich woła z murów, już z wyniosłej wieży, Już z przyjemnych pagórków, skąd Symois bieży. Tak nieśmiertelni, obie zagrzewając strony, 8310 Wzmagają rzeź okropną i zapał szalony. Ojciec bogów[1392] piorunnym zaczął huczeć grzmotem, Posejdon ląd i góry strasznym wstrząsł łoskotem, Chwieje się wielka Ida[1393] ze swymi podstawy, Drżą mury Troi, greckie podskakują nawy[1394]. 8315 Król podziemia[1395] spadł z tronu, krzyknął zdjęty strachem, Bał się, żeby Posejdon trójzęba zamachem Nie wzruszył do samego gruntu posad ziemnych I nie odkrył tych siedlisk, czarnych, pustych, ciemnych Na które bledną ludzie i same drżą bogi; 8320 Tak wielkiej nieśmiertelnych bój nabawił trwogi… Tak bogi przeciw bogom idą. Achill dyszy Przedrzeć się do Hektora[1396] wpośród towarzyszy; Nad nim zwycięstwem pragnie swą rękę zaszczycić, Okrutnego Aresa jego krwią nasycić. 8325 Odwaga, AlkoholNatenczas bóg, co łukiem narody przestrasza[1397], Przeciwko Achillowi wzbudza Ajnejasza[1398]; Młodego kształt na siebie Likaona[1399] wdziewa I tymi słowy syna Anchiza[1400] zagrzewa: — «Wodzu! Którego Troja wśród najpierwszych kładzie, 8330 Gdzie twoje słowa, ziomkom dane przy biesiadzie? Gdzie się podziały groźby, gdy zagrzany winem Przyrzekałeś się spotkać sam z Peleja synem[1401]»? — «Pryjamido[1402] — wódz mówi — czemu mnie chcesz kusić? Czemu mnie chcesz do boju z Achillem przymusić? 8335 Nie pierwszy raz bym jego broni się nastawił; Lecz mnie dzidą już przegnał, już strachem nabawił, Kiedy na Idzie nasze opanował trzody I wywrócił Lirnesu i Pedazu[1403] grody. Gdyby w tej bitwie Kronid[1404] nie był mnie ochronił, 8340 Gdyby nie dał szybkości, gdy mnie Pelid gonił, Z rąk jego i Pallady wziąłbym raz[1405] śmiertelny… Próżno na niego rzuca człowiek pocisk celny; Wszystkie od niego ciosy odwraca bóg bliski, A jego w ciele więzgną niechybne pociski. 8345 Gdyby nas obu równą chwałą bóg ozdobił, Choćby cały był z miedzi[1406], nic by mi nie zrobił». — «Nie lękaj się — Feb[1407] rzecze — z tym rycerzem starcia. Nie maszli chętnych bogów dla twojego wsparcia? Wszakże mówią, że ciebie piękna Kiprys rodzi, 8350 A on z niższej nierównie bogini pochodzi… Więc hańba, gdybyś groźbą lub wzgardą się trwożył». Tymi słowy rycerski duch w piersiach nasrożył: Zatem przed pierwsze rzędy szedł zuchwałym krokiem… Piersi swoje zasłania tarczą nieprzełomną[1408], 8355 W silnym zaś ręku dzidą wykręca ogromną. Wielki Achilles prosto przeciw niemu zmierza. Jako lew, na którego wieś cała uderza, Zuchwale idzie, gardząc grożącym mu razem; Lecz gdy go który młodzian dosięgnie żelazem, 8360 Zwraca się, pysk otwiera, kły ostre zapienia, Jęczy i z piersi straszne wydając ryczenia Zabiera się do walki z mnóstwem uzbrojonem I boki oba długim uderza ogonem, A tocząc wzrok okropny, wpada pośród grotów, 8365 Lub zabić kogo z mężów, lub sam zginąć gotów: Tak wielkiego Achilla niesie zapał męski, Aby starł z Ajnejaszem swój oręż zwycięski. Gdy zaś już mieli z sobą rozpocząć bój srogi, Do przeciwnika mówi Pelid prędkonogi: 8370 — «Co ty rokować[1409] sobie możesz stąd rozumnie, Że twe hufce[1410] rzuciwszy, śmiało bieżysz ku mnie? Sądzisz, że trupem z twojej polegnę prawicy?… Lecz wątpię, żebyś takiej palmy[1411] się doczekał UcieczkaI podobnoś już przed mym oszczepem uciekał. 8375 Czyliś zapomniał, kiedy samego u trzody Napadłszy, z góry Idy ścigałem w zawody? Nie rzuciłeś w tył okiem, uciekałeś zbladły Do Lirnesu, którego wkrótce mury padły. Z Zeusem i Palladą jam to miasto zwalił, 8380 Wziąłem prześliczne branki; ciebie bóg ocalił. Dziś sobie, że cię zbawi, pochlebiasz daremnie; Twoim zuchwalstwem gniewu nie pomnażaj we mnie. Ustąp się z oczu moich i ukryj się w tłumie! Bezrozumny, kto szkody przewidzieć nie umie»! 8385 Słowo, Walka— «Achillu! — rzekł Trojanin — źle znasz Ajnejasza, Jeśli mniemasz, że twoja groźba go zastrasza. Słownych przekazów drobna obawia się dziatwa[1412]: Na obelgę — obelgą odpowiedź jest łatwa… Po co kłótnie? Rzemiosło bohaterów inne, 8390 Mężne starcie jest bronią, nie swary[1413] dziecinne… Język lata i podłych słów nie umie szczędzić; Nie wiem zatem, byś z pola groźbą mógł mnie spędzić. W innej walce ci trzeba doświadczyć mnie próbie: Nuż więc! Długimi dzidy walczmy przeciw sobie! 8395 Wraz ogromnym uderzył w świetny puklerz[1414] ciosem, Ten silnie wstrząśnion brzęknął straszliwym odgłosem. Wziąwszy raz tak gwałtowny Achilles się zdumiał, Wystawił przed się puklerz, zląkł się, bo rozumiał, Że go na wylot przejdzie oszczep Ajnejasza. 8400 Nieuważny! Jak próżną[1415] trwogą się zastrasza! Nie wie, że zbroja boska, co mu piersi kryje, Najtęższego człowieka zamachy odbije. Teraz jej Ajnejasza dzida nie przedarła, Złota ją zatrzymała blacha i odparła… 8405 Wtedy z kolei pocisk[1416] Achilles wymierza I górny brzeg utrafia gładkiego puklerza, Gdzie z cienką miedzią lekki rzemień się umieszczał; Przebił go pelijoński jesion[1417] — ten zatrzeszczał; Ajnejasz zebrał członki, do ziemi się schylił, 8410 Wystawił przed się puklerz i tak cios omylił, Który mu tuż nad samym grzbietem lecąc, warczy; Tkwi w ziemi, potrzaskawszy dwa obwody tarczy. Powstał, ale strach wielki rycerza zamroczył, Kiedy tak blisko siebie grot straszliwy zoczył[1418]. 8415 Pelid miecza dobywa i głośno wykrzyka, Z nowym ciosem na swego bieżąc przeciwnika. I Ajnejasz w zapale męskim nie ostygnął, Silną ręką ogromny kamień z ziemi dźwignął: Dzisiaj dwóch ludzi wspólna nie ruszy go praca, 8420 On go sam i podnosi, i łatwo obraca. I byłby Achillowi, co na niego wpadał, Lub w puklerz, lub w przyłbicę raz nielekki zadał, Bo od śmierci w swej zbroi życie miał bezpieczne; Pelid by go zaś mieczem w cienie wtrącił wieczne, 8425 Gdy Posejdon, co bitwie przyglądał się bacznie, Bogom swoją troskliwość tak wyrażać zacznie: Los— «Żałuję Ajnejasza, nieśmiertelne bogi! Wkrótce zwalon odwiedzi czarne Hada[1419] progi. Porwał się na Pelida zwiedziony od[1420] Feba, 8430 A teraz opuszczony, gdy mu wsparcia trzeba. Ale za cóż niewinny ma za winnych ginąć, On, który dnia jednego nie może przeminąć, Aby nie uczcił panów górnego siedliska? Oddalmy śmierć od niego, która tak jest bliska. 8435 Zeus by na to sarknął, gdyby się miał zwalić: Przeznaczenie wyroków jego chce ocalić, By Dardana zupełnie lud[1421] się nie zagubił. Jego najbardziej Kronid[1422] ze wszystkich polubił Dzieci, które mu ziemskie piękności powiły[1423]. 8440 Już niebu ród Pryjama od dawna niemiły, Ajnejasz będzie z chwałą rządził Trojan ziemię I syny jego synów, i późne ich plemię». Wspaniała Hera zdanie swoje tak ogłasza: — «Ty sam radź, królu morza, wzlędem Ajnejasza, 8445 Czy go zachować jako cnotliwego męża, Czy pozwolić, by zginął z Achilla oręża. Mnie się w to nie przystoi mieszać ni Palladzie: Uroczyście na bogów przysięgłyśmy radzie, Że dłoń nasza nikogo z Trojan nie ocali…» 8450 To słowo usłyszawszy, władca morza śpieszy Wśród świszczących oszczepów i walczącej rzeszy, Gdzie Ajnejasz i boski Achilles bój toczył. Zaraz wzrok rycerzowi greckiemu zamroczył; Z Ajnejasza puklerza jego ręką dzida 8455 Wyjęta i złożona przy stopach Pelida. Dźwignąwszy Trojanina pchnął bożek przychylny: Od niego rycerz dostał taki popęd[1424] silny, Że lecąc z miejsca bitwy nad polem szerokiem, Liczne roty i wozy jednym przebył skokiem 8460 I do ostatnich rzędów został zaniesiony, Gdzie zbroje przywdziewały do boju Kaukony[1425]. Tam się Posejdon zbliża do Anchiza syna I takimi rycerza słowy upomina: — «Kto cię z bogów obłąkał? Źleś twej cnoty zażył, 8465 Gdyś z orężem Achilla mierzyć się odważył. Silniejszy on i więcej kochają go bogi. Więc kiedy się z nim spotkasz, ustępuj mu z drogi, Żebyś wbrew przeznaczeniu nie padł w przepaść czarną. Lecz gdy już smutne cienie Pelida ogarną, 8470 Wtenczas zapału w tobie nic nie może słabić, Walcz na czele, nikt z Greków nie zdoła cię zabić». Tak Posejdon rozsądnych przestróg nie oszczędził; Potem pobiegł, z Achilla oczu chmurę spędził. Widzi wszystko bohater i z jękiem zawoła: 8475 — «Jakież tu zaszło cudo, niepojęte zgoła! Mój oszczep jest przy nogach, a ten mi precz znika, Którego zabić chciałem, nie masz przeciwnika. Niech żyje! Wszak mi uległ. Raz uszedłszy zgonu, Nie będzie śmiał mojego doświadczać jesionu. 8480 Teraz Greków na dzielne zagrzejmy spotkanie I obaczmy, co drudzy umieją Trojanie». To rzekłszy, skacze w roty i Greków zapala: — «Dziś przeciwko Trojanom nie bijcie się z dala! Niech mąż idzie na męża! Niech wstydzi się wzdrygać! 8485 Moja siła niezdolna wszystkich bić i ścigać: Nieśmiertelnego praca tak wielka obarczy, Ares, choć bóg, i Pallas wszystkim nie wystarczy. Lecz, ile mam szybkości w nogach, siły w ręce, Bez żadnego wytchnienia dla was je poświęcę, 8490 Przedrę się w te zastępy: niedobre tych losy, Co się zbliżyć odważą pod mej dzidy ciosy». Hektor groźnie trojańskich zapala rycerzy, Ręcząc, że na Achilla natychmiast uderzy: — «Nie drżyjcie przed Pelidem, bohatery dzielne! 8495 Na słowa ja bym wyzwał bogi nieśmiertelne, Na broń bym ich nie wzywał, bo mocniejsi Wieczni. Nie wszystkie swe zamiary Pelid uskuteczni: Jedne spełni we środku, drugie bóg przełamie. Ja pójdę przeciw niemu, by miał z ognia ramię; 8500 Tak! By miał z ognia ramię, a serce ze stali, Będziemy oba naszej broni doświadczali». Na te słowa podniosły dzidy wojowniki I ścisnęły zastępy z ogromnymi krzyki. Wtem Feb ostrzegł Hektora: — «Nie chciej sobie wierzyć 8505 I waruj się[1426] sam na sam z Achillesem mierzyć. W tłumie się mu opieraj, ten cię zabezpiecza, Byś nie zginął od jego oszczepu lub miecza». Rzekł, a Hektor się ciśnie wpośród towarzyszy, Gdy z zadumaniem taką przestrogę usłyszy. 8510 Aresowym zapałem Achilles zagrzany Straszliwy krzyk wydając wpada na Trojany. Zaraz Ifityjona[1427] walecznego zgładził, Syna Otrynta, który liczny lud prowadził… Gdy rycerz na Achilla zapalony wlatał, 8515 Ten w głowę go uderzył, na dwoje rozpłatał. Padł z chrzęstem, a zwycięzca chlubny z tego czynu: — «Leżysz — rzekł — silny mężu, równy ojcu synu, Urodzony przy sławnym Gygai jeziorze! Po coś niwy[1428] porzucił, które Otrynt orze, 8520 Gdzie Hyde urodzajna, gdzie Herm płynie kręty? Czy po to, abyś moim oszczepem był pchnięty? Tak się natrząsał; jego oczy już zawarte, Już i ciało kołami na sztuki rozdarte. Na miejscu, gdzie zachęcał Trojan lud orężny, 8525 Upadł syn Antenora, Demoleon mężny. Trafił go Pelid w skronie, szyszakiem okryte: Pękł szyszak, miedzią kości zostały przeszyte, Aż w mózgu krwi niesyty oszczep mu utonął. Wywrócił się Trojanin i duszę wyzionął. 8530 Hippodam z wozu skacze, ucieczką się chroni, Lecz go wnet z tyłu pocisk Achilla dogonił; Z rycerza dusza z rykiem okropnym wychodzi. Jak w Helice[1429] wół ryczy, prowadzon od młodzi Przed ołtarz Posejdona. Tak z tego człowieka 8535 Sroga dusza z okropnym ryczeniem ucieka. Już na syna Pryjama, Polidora, leci (Najmłodszy był, najmilszy ojcu z wszystkich dzieci). Już prędkim skokiem rycerz Achilla pomija, Ten jeszcze prędzej ściga i z tyłu przebija 8540 W miejscu, gdzie pas zapięty i pancerz dwoisty. Na drugą wyszedł stronę pocisk zamaszysty. Wyje, pada zaciemnion[1430] i rękami chwyta Z ciała srogim żelazem wypchnięte jelita. Hektor, gdy w takim stanie brata swego zoczył, 8545 Przejął go ból okrutny, cień mu wzrok zamroczył; Już nie może się wstrzymać, żal w nim śmiałość nieci, Jak ogień z groźną dzidą na zabójcę leci. Ten widząc, z radości ledwie się posiada, Z jaką prędkością, z jakim nań zapałem wpada! 8550 — «Oto — dumnym rzekł głosem — oto jest morderca, Który mnie najboleśniej przebił w głębi serca: Z jego ręki najmilszy mój przyjaciel ginie! Już nie będziem się szukać na krwawej równinie». To mówi, a wzrok wściekły na Hektora ciska: 8555 — «Zbliż się i leć czym prędzej w podziemne siedliska! A Hektor nie zmieszany: — «Skróć groźby zuchwałe! Mniemasz, że się słów zlęknę, jakby dziecię małe? I ja bym takiej broni mógł użyć wzajemnie. Znam twą moc, znam, żeś w polu jest wyższy[1431] nade mnie, 8560 Lecz wszystko w mocy boga, on łatwo nas zrówna. I choć moja od twojej ręka mniej gwałtowna, Mogę cię zranić, mogę raz śmiertelny zadać; Mam oszczep niestępiony i umiem nim władać». Skończył i dzidę silnym wyrzucił ramieniem, 8565 Ale Pallas ją lekkim odwróciła tchnieniem; Wraca dzida i pada pod Hektora nogą. Wtedy Pelid przejęty zajadłością srogą Leci z okropnym krzykiem, by w nim oręż zbroczył, Lecz Feb wydarł Hektora i chmurą otoczył. 8570 Trzykroć wpada i dzidą zgubny cios wymierza, Trzykroć próżnym zamachem w cień chmurny uderza. Gdy próżne wysilenie czwartym postrzegł razem, Wściekły, z groźnym do niego ozwał się przekazem: — «O psie zajadły! Jeszcześ zgonu się uchronił, 8575 Któryś tak blisko widział; Apollo cię bronił. Jemu na wojnę idąc, święte czynisz śluby. Spotkaj się jeszcze ze mną, a nie ujdziesz zguby, Jeżeli i mnie z bogów który sprzyja w niebie. Teraz, kogo doścignę, będę bił za ciebie…» 8580 Jako zajęty pożar na górze szaleje I gdziekolwiek niszczącym ogniem wiatr zawieje, Zjada najwyższe drzewa niesytą paszczęką: Tak Pelid jak bóg straszną broń wstrząsając ręką Bije, ściga, zaciekły lata na równinie; 8585 Całe pole zbroczone krwi potokiem płynie…