Fryderyk Chopin po wyjeździe z kraju w 1830 r. często koncertował w Niemczech, Czechach, Anglii i Francji, zdobywając sławę europejską. Największy talentu przypada na lata 1835 – 1840. Chopin zaprzyjaźnił się z wieloma wybitnymi artystami, w tym z Delacroix, Balzakiem, Norwidem. W czasie podróży do Niemiec odnowił znajomość z rodziną Wodzińskich i oświadczył się, prosząc – jednak bez powodzenia - o rękę Marii Wodzińskiej. W roku 1836 poznał francuską pisarką George Sand, z którą się związał wiele lat. To ona wywarła duży wpływ na życie kompozytora. W latach 1839-1846 (z wyj. 1840) spędzali lato w Nohant, zimą wracając do Paryża. Od 1839 r. stan zdrowia się pogarszał z każdym rokiem. Chopin zmarł w nocy 17 października 1849 r. Najprawdopodobniej nie zmarł na gruźlicę, jak powszechnie się uważało. Najnowsze analizy prof. Wojciecha Cichego z Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu sugerują, że przyczyną mogła być mukowiscydoza.
