Jakie rodzaje komizmu występują w „Skąpcu”?

Komizm opiera się głównie na specyficznie ukształtowanych bohaterach: - skąpstwo Harpagona, zamiłowanie do gromadzenia pieniędzy, jego wypowiedzi umieszczone w odpowiednim kontekście demaskują jego prawdziwe oblicze to, że jest on zdominowany przez pieniądz - połączenie dramatyzmu wypowiedzi z błahym tematem: kiedy Harpagon dowiaduję się że ktoś ukradł jego szkatułkę rozpoczyna monolog pełen rozpaczliwych wykrzyknień i wzniosłych apostrof  - nieporozumienia np kiedy Harpagon rozmawia z Walerym nie zdając sobie sprawy, że jeden mówi o szkatułce a drugi o Elizie co wyjaśnia się dopiero na końcu - służba szczególnie Strzałka i Jakub, postacie te mogą pozwolić sobie na więcej z powodu niższej pozycji społecznej, są przebiegłe, bezczelne, przepełnia je głupota 

*komizm sytuacyjny: spiętrzenie zabawnych wydarzeń-sytuacji zwłaszcza tych, w których udział bierze główny bohater, Harpagon, np.. Kiedy skąpiec nakazuje pokazać Strzałce ręce, ponieważ podejrzewa, że sługa coś mu ukradł. W końcu Harpagon zaczyna grzebać Strzałce w spodniach.mInnym przykładem jest ytuacja, typowa dla komedii omyłek, w której Walery przyznaje się do kradzieży szkatłuki, zapytany, czy ukradł skarb. Dla Harpagona skarbem były pieniądze, dla Walerego - Eliza.  *komizm słowny - odnajdziemy jego przykłądy w wielu wypowiedziach Harpagona, np. "A ja, moja córeczko, moja duszyczko, pragnę, abyś wyszła za mąż, jeżeli pozwolisz.", "Jestem twoim najniższym podnóżkiem, ale, (przedrzeźniając Elizę) z przeproszeniem panny, żoną jego zostaniesz jeszcze dziś wieczór." *komizm postaci - ten z kolei zauważmy w kreacji głównego bohatera, który jest okrutną sknerą, jego głównym celem w życiu jest gromadzenie majątku, kosztem innych, jednak wzbudza on u odbiorcy pozytywne emocje, kiedy popada już w tak zabawne skrajności, że nie pozostaje nic innego jak parskać śmiechem, chociażby we wspomnianej scenie przeszukiwania spodni Strzałki lub kiedy nakazuje sługom zasłaniać dziury w swoich ubraniach podczas podawania do stołu.