Reformy i upadek Rzeczypospolitej Obojga Narodów: Dlaczego próby reform podejmowanie wcześniej, pod koniec wieku XVll i XVlll, kończyły się niepowodzeniem? a. Ustrój polityczny Polski w tym czasie nie wymagał jeszcze zreformowania. b. Sejmy zrywano i

W XVIII wieku Polska z podmiotu stała się w polityce europejskiej przedmiotem. Było to wynikiem słabości Rzeczypospolitej. Na przełomie XVII i XVIII wieku Rzeczpospolita przeżywała kryzys zarówno gospodarczy jak i polityczny. Pod względem gospodarczym Polska znajdowała się w rzędzie rolniczo-paźszczyźnianych krajów Europy Środkowo-Wschodniej. Z powodu zniszczeń wojennych postępowała agraryzacja miast, zanikał handel i rzemiosło. Okres wojen XVII wieku zachwiał nie tylko polską gospodarką, ale i całą państwowością. W latach szwedzkiego „potopu” Rzeczpospolita znalazła się na krawędzi kryzysu suwerenności, ale z opresji tych wojen wyszła jako państwo niezależne – nie ulegając jeszcze wtedy zakusom sąsiadów, chcących rozebrać targaną wojnami Polskę pomiędzy siebie (Układ z Radnot, 1656). Ujawnij się tu stosunek sąsiadów względem Rzeczpospolitej, którzy jedyną drogę rozwoju, zarówno gospodarczego jak politycznego, zaczną widzieć w nabytkach terytorialnych na terenie państwa polsko-litewskiego. Wewnątrz państwa jawił się chaos związany z instytucją władzy. Powstawały silne koterie magnackie (jak Radziwiłłowie na Litwie, czy Opalińscy w Wielkopolsce), tworzące sieć oligarchicznych powiązań, działające pod przykrywką demokracji szlacheckiej z elekcyjnym królem, ubezwłasnowolnionym w swoich decyzjach i ograniczonym przez kompetencje sejmu oraz „złotej wolności” i Liberum Veto. Wszystko to wprowadzało powszechną anarchię. licze nanajj