Proszę pomóżcie!!!! Potrzebuje streszczenie historii odnalezienia grobowca Tutenchamona!!!! Mam tu wiadomości, które trzeba streszczyć. Eksploracja odnalezionego w listopadzie tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, grobu Tutenchamona trwała dzi

Proszę pomóżcie!!!! Potrzebuje streszczenie historii odnalezienia grobowca Tutenchamona!!!! Mam tu wiadomości, które trzeba streszczyć. Eksploracja odnalezionego w listopadzie tysiąc dziewięćset dwudziestego drugiego roku, grobu Tutenchamona trwała dziesięć lat. W grobie faraona znajdowały się przedmioty, które zgodnie ze zwyczajem starożytnego Egiptu, mogły się władcy przydać w życiu po śmierci, należały do nich między innymi: rydwany, złote łoża, tron, około pięć tysięcy dzieł sztuki oraz inne przedmioty, które wykonane były z kości słoniowej, złota czy alabastru. W grobie Tutenchamona odnaleziono ponad to: ozdoby, broń, posągi, około trzydzieści skrzyń, które pełne były biżuterii, naczyń oraz kosmetyków. W grobowej komorze odkryto cztery kaplice, w których umieszczony był kwarcytowy sarkofag zawierający trzy, antropoidalne trumny. Twarz faraona ozdobiona była maską. Ponad to w grobowcu odkryto także skarbiec, a w nim wiele, przeznaczonych dla władcy klejnotów. Taki opis znaleziska podają obecnie współczesne media, które są zainteresowane odkryciem Cartera nie mniej aniżeli reporterzy tamtych czasów: „Grobowiec zawierał autentyczne i drogocenne akcesoria pogrzebowe, mimo że był kilkakrotnie splądrowany już w starożytności. Mumia leżała nietknięta w sarkofagu składającym się z trzech trumien. Wewnętrzna trumna wykonana była z czystego złota, dwie zewnętrzne ze złoconego drewna. (…)Do komory grobowej przylegał skarbiec, gdzie zgromadzono przedmioty potrzebne Tutenchamonowi w życiu pozagrobowym. Były to łodzie, pozłacane posągi i kanopy, czyli urny grobowe, służące do przechowywania zabalsamowanych organów wewnętrznych starożytnego władcy. Wokół kanop stały na straży cztery piękne posągi bogiń. Tuż przy wejściu do skarbca umieszczony był posąg Anubisa (boga śmierci), przedstawianego w formie czarnego szakala.” W Metropolita Museum po wielu latach odnalezione zostały wspomnienia, z których wynika, że Carter oraz jego współpracownicy, spędzili w grobowcu całą noc i podziwiali jego piękno. Znalezisko to było bardzo istotne w historii, gdyż grób Tutenchamona to jedyny grobowiec faraona, jaki przetrwał do dwudziestego wieku. Bardzo ciekawa jest również historia życia tego egipskiego władcy. Tutenchamon urodził się w czasach panowania faraona Amenhotepa IV. Był to dość burzliwy okres w dziejach starożytnego Egiptu, panujący bowiem faraon dokonał wówczas reformy religii. Odrzucił on bogów egipskich, a patronem kraju ogłosił Atona. Sprawy religii tak bardzo pochłonęły faraona, że sprawami państwowości zajmowali się inni. Wśród nich znajdowali się Aja (Eje) oraz generał Horemheb. Następnie Amenhotep IV zmienił swoje imię na Enchaton, a stolice starożytnego Egiptu przeniósł do Achetaton, w którym prawdopodobnie urodził się Tutenchamon. Ojcem Tutenchamona był Enchaton, zaś matką jego żona Kija. Koniec panowania Enchatona był bardzo burzliwy, gdyż faraon, obawiając się spiskowców, rozpoczął prześladowania wyznawców Amona (Amon był bogiem, który przed reformami Enchatona, stał na czele egipskiego panteonu). Taka sytuacja sprawiła że państwo egipskie zaczęło słabnąc. Enchaton zmarł w roku 1334 przed naszą erą. Jego śmierć sprawiła, że niepokoje i chaos w Egipcie narastały. Intrygowano, walczono o wpływy i władzę, na jakiś czas na władcę obrano Smenchkare. Po jego śmierci tron objął Tutenchamon. Tutenchamon miał wówczas zaledwie dziewięć lat. W tej sytuacji rzeczywista władzę sprawował Aja, zaś władzę nad wojskiem generał Horemheb. Zapowiedziano tym samym powrót do starej religii, a stolice z powrotem przeniesiono do Teb, gdzie odbyła się koronacja młodego Tutenchamona. Następnie nowy faraon został ożeniony z jedna z córek Enchatona i królowej Nefretete - Anchesenton. Anchesenton miała bardzo silna pozycje w Egipcie, zaś jej małżeństwo z Tutenchamonem uchodziło za szczęśliwe. Przykładem są liczne dzieła sztuki, przedstawiające parę oraz duża ilość wizerunków królowej odnaleziona w grobie królowej. Koronacja Tutenchamona miała miejsce w roku tysiąc trzysta trzydziestym trzecim przed naszą erą. Dzień ten okazał się być wielkim świętem. Faraon zamieszkał w pałacu Enchatona, a Aja uzyskał tytuł wezyra. Tutenchamon popierał działania wezyra, zmierzające do powrotu do starej religii. Świadczy o tym chociażby napis: "Nieszczęścia spadły na ten kraj. Ołtarze bogów zniszczone, tak, że odwrócili się oni od tego kraju. Wezwałem bogów i boginie, aby przybyli z pomocą, ale żaden z nich nie odpowiedział. Działałem energicznie, aby odzyskać ich łaskę. Odnalazłem świątynie leżące w gruzach, święte miejsca zniszczone, ich dziedzińce porosłe chwastem." Ponad to o poparciu Tutenchamona dla dawnej religii, świadczy także fakt, iż w trzecim roku swojego panowania, zmienił on swe imię Tutanchaton, które symbolizowało boga Atona, na Tutenchamon, które symbolizowało boga Amona. Nastąpił wówczas powrót do dawnych tradycji, a opustoszałe przez prześladowania świątynie ponownie zaczęły być pełne ludzi. Cieszyło to zwłaszcza kapłanów. Przeniesienie stolicy do Teb spowodowało, że wybudowane przez Enchatona miasto upadło. Tutenchamon doprowadził do względnej stabilizacji wewnętrznej kraju. Nie mniej jednak w tym właśnie czasu pojawiło się nowe zagrożenie zewnętrzne, stanowili je Hetyci. Hetyci dokonali zniszczenia państwa mitannijskiego, po czym zaczęli atakować egipskie własności w Palestynie oraz Synaju. Dzięki książętom Kadeszowi i Amuru tereny te zostały podbite przez Hetytów. Za przywrócenie porządku odpowiedzialny był generał Horemheb. Horemheb z uwagi na sytuacje Egiptu, zrobił to jednak powierzchownie, nie mógł bowiem pozwolić sobie na uwikłanie kraju w konflikt zbrojny. W owym czasie nastąpił także rozwój współpracy handlowej pomiędzy Egiptem a Babilonem, którego władcą obawiał się wzrostu potęgi Asyrii. Tutenchamon zmarł w roku 1323 przed nasza erą. Miał wówczas około dwudziestu lat. Z uwagi, że faraon był bardzo szanowany i cieszył się wielkim autorytetem, zarówno u kapłanów jak im całego ludu, został bardzo hojnie obdarowany, co przyczyniło się do wielkiego przepychu grobowca. W roku 1140 przed naszą erą zmarł kolejny władca starożytnego Egiptu, Ramzes VI. W czasie przygotowywania grobowca, zostało zasypane miejsce spoczynku faraona Tutenchamona, które na swe odkrycie czekało przeszło trzy tysiące lat. Być może dzięki temu, że miejsce spoczynku zostało zasypane, przetrwało do wieku dwudziestego praktycznie nienaruszone. Odkrycie to było wielką chwilą i wywołało ogromną sensację. Odkrywca znaleziska Howard Carter ściągnął do Doliny Królów wielu badaczy, archeologów, egiptologów i innych ekspertów, którzy zajęli się badaniem oraz konserwacją znalezionych zabytków. Na miejscu urządzono także pracownię fotograficzną. Praca ta okazała się bardzo trudna, wymagała wiele cierpliwości, bowiem żadnego ze znalezionych przedmiotów nie chciano uszkodzić. Siedem tygodni trwało oczyszczanie samego przedsionka. Ciągle trwające prace, sprawiły, ze naruszona została sterylna atmosfera, jaka wczesnej panowała we wnętrzu grobowca. Siedemnastego lutego tysiąc dziewięćset dwudziestego trzeciego roku Howard Carter oraz lord Carnarvon dokonali otwarcia grobowca Tutenchamona. Wtedy to wnętrze grobowca zobaczyli także egipscy urzędnicy. Wydarzenie to skupiło uwagę całego niemalże świata. Ze wszystkich stron zjechali się bowiem reporterze oraz dziennikarze, chcący opisać niezwykłe archeologiczne odkrycie Howarda Cartera. Nie mniej jednak przez następny rok trwały parce nad otwarciem kolejnych trzech komnat grobowca. Odkryto w nich miedzy innymi pozłacane panele dekorowane scenami religijnymi, sarkofag z żółtego kwarcytu oraz wiele innych, złożonych przez kapłanów cennych przedmiotów. Carter rozpoczął więc badania nad znalezionym sarkofagiem. Trwały one kolejny rok. W końcu dostano się do środka i w ten sposób odkryto drewnianą, pozłacana trumnę w kształcie zmarłego Tutenchamona. Twarz wykonana była ze złota, a w skrzyżowanych na piersi dłoniach trzymał on symbole władzy egipskiej: ; bicz oraz zakrzywione berło. Takimi słowami Howard Carter opisał znalezisko: "najpiękniejszy przykład starożytnej sztuki trumiennej, jaki kiedykolwiek widziano". Zrobiona z pozłacanego drewna trumna, ozdobiona była ponad to niebieskim, czerwonym oraz turkusowym szkłem. W tej trumnie znajdowała się kolejna trumna, która była ozdobiona, pozostawionymi przez żałobników zasuszonymi kwiatami. Trumna ta była okryta płótnem, zaś w jej środku znajdował się sarkofag wykonany ze złotej blachy. Howard Carter stwierdził, że z „absolutnie niewiarygodnej ilości czystego kruszcu". W ten sposób dotarto do szczątków faraona. Jego ciało owinięte było w trzydzieści warstw bandaży, pomiędzy którymi znajdował się żelazny nóż. Był to niezwykły skarb sprzed epoki żelaza. Maska króla wykonana była z arkuszy złotej blachy, zdobionej kwarcem, obsydianem oraz szkłem. Na wewnętrznej kaplicy grobowca widniały następujące, podobno wypowiedziane przez samego Tutenchamona, słowa: "Widziałem dzień wczorajszy, wiem, co będzie jutro." Zbadanie szczątków zmarłego Tutenchamona zostało powierzone profesorowi anatomii E. Derry. Okazało się, że Tutenchamon mierzył zaledwie sto sześćdziesiąt pięć centymetrów wzrostu i że zmarł w wieku siedemnastu lat. Profesor Derry za przyczynę śmierci uznał gruźlicę lub inną chorobę śmiertelną, która panowała w czasach starożytnych. Wiele lat później bo w roku tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym ósmym, stwierdzono, że profesor Derry się pomylił. Tomografia komputerowa wykazała bowiem, że Tutenchamon zmarł na rozległego krwiaka wewnątrzczaszkowego, który był w tylnej części jego głowy. Nie wiadomo jednak co było bezpośrednią przyczyna powstania krwiaka. Amerykańscy badacze wysunęli tezę , że krwiak powstał na skutek uderzenia w tył głowy, co świadczyłoby o tym, że Tutenchamon został zamordowany. Można jedynie domniemać, że sprawcami takiego zdarzenia byli albo odsunięci od władzy kapłani Atona, albo wezyr Aja, który po śmierci Tutenchamina został faraonem Egiptu. Prawda jednak nie została odkryta i zapewne już nie dowiemy się co było bezpośrednią przyczyną śmierci Tutenchamona i jakich okolicznościach zmarł młody faraon starożytnego Egiptu. Wydarzenia jakie maiły miejsce w Dolinie Królów były wielkim wydarzeniem na całym świecie, dlatego tez zgromadziły one tłumy reporterów z całego świata. Przyniosły one wielką sławę Carterowi oraz angielskiemu lordowi. Zaczął tez rozwijać się przemysł odzieżowy oraz pamiątkarski związany z Egiptem i faraonami. W nocy z piątego na szóstego kwietnia 1923 roku na skutek ukąszenia komara zmarł lord Carnarvon. Jego śmierć zapoczątkowała opowieści o klątwie faraona i posłużyła za kanwę słynnej książki „Klątwa Faraona”. Wewnątrz grobowca odnaleziona została bowiem następująca inskrypcja: "Niechaj śmierć na rączych skrzydłach dosięgnie tego, kto naruszy grób faraona." Za pierwsza ofiarę klątwy uznano lorda Carnarvona. W roku następnym, zmarł brytyjski radiolog Reed, który robił zdjęcia trumny Tutenchamona, a wkrótce po nim żona lorda Carnarvona, która podobnie jak jej mąż umarła na skutek ukąszenia owada. W latach następnych, z różnych przyczyn, śmierć poniosło około dwadzieścia osób, które były obecne przy pracach archeologicznych w Dolinie Królów. Tym samym grobowiec Tutenchamona obrósł legendę. Mawiano, że w momencie wejścia do grobowca, w Kairze zgasło światło, a kanarek Cartera został zjedzony przez kobrę. Legenda ta żyła własnym życiem, a sam Tutenchamon stał się po niedługim czasie głównym bohaterem filmów oraz książek i po dziś dzień uchodzi za najbardziej znanego faraona starożytnego Egiptu. Śmierć wyżej wspomnianych osób mogła zaś nastąpić na skutek niebezpiecznych dla współczesnego człowieka, wirusów oraz bakterii, które zachowały się w grobowcu faraona. Sam Howard Carter zmarł w roku tysiąc dziewięćset trzydziestym dziewiątym, mając sześćdziesiąt sześć lat. Z dwudziestu sześciu osób, które były obecne przy otwarciu grobowca Tutenchamona w przeciągu dziesięciu lat zmarło sześć osób. Natomiast z dziesięciu osób, które brały udział w odwinięciu mumii nie zmarła żadna osoba, zaś profesor anatomii, który badał szczątki Tutenchamona, zmarł w roku tysiąc dziewięćset sześćdziesiątym dziewiątym, przeżywszy osiemdziesiąt siedem lat. Badania archeologiczne prowadzone przez Howarda Cartera w Dolinie Królów ukazały współczesnemu światu wielkość oraz przepych starożytnego Egiptu. Dzięki nim ponad to można było poznać zwyczaje pogrzebowe mieszkańców starożytnego Egiptu. W czasach obecnych skarby, pochodzące z grobowca Tutenchamona, znajdują się w Muzeum Narodowym w Kairze, gdzie można je podziwiać. W grobowcu faraona do dziś spoczywa złota trumna z jego ciałem. Można się spodziewać, że zmumifikowane szczątki (czaszka faraona, kości klatki piersiowej i dwie inne kości) zostaną poddane w najbliższym czasie między innymi trójwymiarowej rekonstrukcji w oparciu o badanie metodą tomografii komputerowej. Wiele osób, odwiedzających to niezwykłe miejsce twierdzi, że pomimo, iż grobowiec jest trochę zubożały, to nadal otacza go dawna aura świętości, zaś wejście do niego jest czymś niezwykłym. Znalezisko Howarda Cartera to jedno z największych odkryć w historii archeologii. Dzięki Howardowi Carterowi, Tutenchamon stał się rzeczywiście nieśmiertelny, zaś niewyjaśniona dotąd przyczynę jego śmierci próbują współcześnie rozwiązać eksperci kryminalistyki i medycyny sądowej. Co więcej odkrycie grobu Tutenchamona z całym bogactwem przedmiotów pokazało historię Egiptu, od której wcześniej współczesny człowiek był odcięty. Tym samym badacze, egiptolodzy oraz pasjonaci zyskali spore źródło wiedzy o starożytnym Egipcie