Wpływ kultury greckiej na cywilizacje starożytne, ze szczególnym uwzględnieniem epoki hellenistycznej.

Kultura - (z łac. colere = dbać, pielęgnować), całokształt duchowego i materialnego dorobku społeczeństwa, na danym obszarze. Od czasu powstania pierwszego polis, to właśnie kultura grecka prężnie rozwijała się na tle innych państw starożytności. Co sprawiło, że w nowoczesności, nieobce są nam słowa "wiem, że nic nie wiem", czy panta rhei"

Od początku X w p.n.e. kultura grecka była na najbardziej zaawansowanym etapie rozwoju spośród innych państw antyku. Samą kulturę grecką można podzielić na trzy podstawowe okresy:

- Archaiczny, czyli od powstania pierwszych polis, ok. X wieku, do rozpoczęcia wojen perskich
- Klasyczny, czyli od połowy V wieku do początku hegemonii Macedonii nad polis greckimi
- Hellenistyczny, czyli od śmierci Aleksandra Wielkiego (323 r) do 30 r . p.n.e.

W pierwszym okresie, zapoczątkowano epokę Wielkiej Kolonizacji wzdłuż terenów położonych nad Mare Internum. Grecy zgodnie z ich "greckim duchem", byli podróżnikami otwartymi na świat, w przeciwieństwie do ich wschodnich sąsiadów. Przyczyną tych kolonizacji był również kryzys rolny i wojny pomiędzy poszczególnymi polis. W czasie tych podróży kultura grecka silnie się rozwijała a to za sprawą asymilacji kultur ościennych. W tym okresie w sztuce pojawiły się przede wszystkim zmiany w ceramice (styl czarno- i czerwonofigurowy), w rzeźbie pojawiają się elementy z terenów Międzyrzecza, wykształcają się dwa style architektoniczne: dorycki i joński. Ten okres rozpoczyna też działalność literacką np. Homera, czy Hezjoda, których dzieła tworzą pierwsze gatunki literackie tj. epopeja czy hymn.

W okresie klasyczny zwany helleńskim, chyba najważniejszą rolę odegrał Perykles.
Po zakończeniu wojen perskich, skarbiec Symmachii Delijskiej został przeniesiony do Aten. Perykles jak przywódca ateński zapoczątkował rozbudowę Aten, a przede wszystkim budowę Partenonu, którą kierował Fidiasz. W tym okresie powstają najokazalsze budowle ku czci bóstw np. Hefajstejon, czy sam Partenon. Posągi wykonywano z dużą precyzją, miękką linią w opracowaniu detali, starannym oddaniem układu ciała, muskulatury, wyrazu twarzy czy układu szat. Pojawiło się też zapotrzebowanie na portret. Powstawały syntetyczne wizerunki myślicieli, filozofów, polityków. Były to idealizujące przedstawienia oddające mądrość przywódców, przenikliwość filozofów.

Podboje Aleksandra Wielkiego, sprawiły, że kultura grecka rozszerzyła się aż po dzisiejszy Pakistan. W związku z tym, ze podbijane ziemie posiadały już ukształtowane swoje kultury, nie zniszczono ich, lecz przenikały się wzajemnie z kulturą grecką, tworząc w ten sposób okres kultury hellenistycznej. Wielu ówczesnych Greków zgodnie ze swoją mentalnością poszukiwało nowych innowacyjnych nurtów w swoich dziełach, z chęcią korzystno z nowo poznanych kultur. Wraz z ekspansją terytorialną powstały nowe ośrodki, miejscowe tradycje wywierały wpływ na działających w nich artystów. Dotychczasowe przyzwyczajenia ustąpiły na rzecz człowieka, jego osobowości i natury. Zaczęto przedstawiać ludzi nie jak dotychczas w postaci bezruchu, lecz ukazywano jego ruch, każdy pracujący mięsień itp. Często motywem przewodnim w rzeźbie był kontrast pomiędzy pięknem i brzydotą. Ukazywano ból oraz emocje i zachowanie się ciała pod ich wpływem.

Kultura hellenistyczna odegrała bardzo duży wpływ na późniejsze imperium, Rzym. Rzymianie korzystali z łacińskiego pisma który wywodził Się z greckiego. Greckiego pochodzenia były również kulty rzymskie np. kult Heraklesa zwanego przez rzymian Herkulesem. Od czasu zjednoczenia Italii zaznaczył się wpływ grecki na życie codzienne Rzymu. Na wzór Greków zaczęto bić w Rzymie srebrną monetę, przyjęto greckie wyobrażenia religijne i mity, upodabniając bogów rzymskich do greckich. Tak więc Jowisz stał się odpowiednikiem Zeusa itd. Po podboju Grecji, nastała moda na wszystko to co greckie. Mowa, pismo, ubiór, to wszystko było "na topie" u Rzymian . Dzieciom dawano na nauczycieli greckich niewolników.

Pod wpływem wzorów hellenistycznych zabytek i przepych wypierał dawną prostotę i surowość obyczajów. W architekturze można było się dopatrzeć elementów hellenistycznych, lecz Rzymianie bardziej korzystali z motywów starorzymskich. Co do rzeźby, Rzymian nie interesowało stadium ciała człowieka, więc postacie były ubrane.

Podsumowując, cała kultura grecka jest podstawą późniejszych kultur. W czasach gdy Grecy korzystali z motywów przewodnich kultur np. Egiptu, czy Mezopotamii, powstawały liczne odrębne "podkultury". Wszystkie te doświadczenia złożyły się na kulturę hellenistyczną, która jest jednym wielkim zlepkiem kultur grecko-persko-egipto - tutaj można zawrzeć praktycznie wszystkie ośrodki kultur nad Morzem Śródziemnym), z której korzystały następne pokolenia, aż do dzisiejszych czasów.