Rozwój architektury starożytnego Egiptu, a w nieco szerszym pojęciu sztuki starożytnego Egiptu, obejmuje okres od czwartego tysiąclecia p.n.e. do IV wiekunaszej ery. Całą tę epokę cechowała jedność artystycznych form, ciągłość rozwoju oraz funkcja służebna wobec władców i religii. Sztuka pomagała w utrzymaniu i utrwalaniu ustalonego porządku społecznego. W dzisiejszych czasach jest źródłem do poznania historii Egiptu.Egipt, prawie całkowicie (poza Deltą) pozbawiony lasów, drewno (zwłaszcza drogocenne, cedrowe) musiał sprowadzać z Libanu, inne zaś gatunki z Sudanu, stąd w architekturze dominowały surowce miejscowe, a więc w budownictwie mieszkaniowym i usługowym cegła mułowa i maty tkane z papirusu, a w budownictwie monumentalnym wapień, piaskowiec, alabaster, granit i bazalt. Do czasów nam współczesnych przetrwały tylko te drugie.
czy sztuka starożytnego Egiptu może być inspiracją dla współczesnych artystów? minimum 10 zdań
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź