Bitwa Pod Grunwaldem - krótko
Bitwa Pod Grunwaldem z niemieckiego (Bitwa pod Tannenbergiem) najbardziej znana polska bitwa, a także jedna z największych bitew w historii średniowiecznej europy (pod względem liczby uczestników)
1 bitwa nowej dynastii (Jagiellonów) bitwa rozegrała się na polach Grunwaldu 15 lipca 1410 roku, w czasie trwania Wielkiej wojny, między siłami zakonu krzyżackiego wspomaganego przez rycerstwo zachodnioeuropejskie, pod dowództwem wielkiego mistrza Ulricha von Jungingena, (wielki mistrz zakonu krzyżackiego w latach 1407-1410.)
Polacy wraz z Litwą (wielkim księstwem Litewskim) walczyły z krzyżakami na pomoc polakom przybyli Rusini, Czesi, Mołdawianie,Tatarzy.
Oddziałami polskimi dowodzili: Władysław II Jagiełło i Witold Kiejstutowicz pozostałymi przyjaciółmi polski dowodzili: Lingwen, Dżalal ad-Din
Siły militarne Zakonu krzyżackiego 51 chorągwi, ok. 21 tys. konnego rycerstwa, 6 tys. pieszych i artylerzystów oraz 5 tys. czeladzi)
Polski litwy i przyjaciół 50 chorągwi polskich, 40 chorągwi litewskich, ruskich, mołdawskich i tatarskich; ok. 29 tys. żołnierzy (2/3 z nich to rycerze polscy)
Straty
Krzyżacy: 8000 zabitych, 2000−4000 jeńców
Polskie: nieznane