Natężenie prądu I [A], wyraża szybkość przepływu ładunku przez przekrój poprzeczny przewodnika. Pomiar natężenia prądu Natężenie mierzymy za pomocą amperomierza, który włączamy do obwodu szeregowo. Jego opór powinien być minimalny. Natężenie prądu to stosunek ładunku ΔQ przepływającego przez przekrój poprzeczny przewodnika do czasu Δt, w jakim ten ładunek przepłynął: Natężenie prądu wzór Jednostką natężenia jest amper. Napięcie U [V] Pomiar napięcia prądu Napięcie między dwoma punktami obwodu mierzy woltomierz włączony między te punkty(równolegle). Opór woltomierza powinien być jak największy. Napięcie między dwoma punktami obwodu jest równe pracy potrzebnej do przeniesienia jednostkowego ładunku między tymi punktami: Napięcie prądu wzór Jednostką napięcia jest wolt. Napięcie można wyrazić jako różnicę potencjałów między dwoma punktami obwodu: U = V2 − V1. Siła elektromotoryczna SEM [V] Jest to różnica potencjałów między biegunami źródła, przez które nie płynie prąd. Ta różnica potencjałów jest wytwarzana w źródle napięcia. Opór elektryczny R [Ω] Swobodne elektrony w przewodniku biorące udział w przewodzeniu prądu napotykają na przeszkodę, którą stanowią drgające jony sieci krystalicznej. Im wyższa temperatura, tym amplituda tych drgań jest większa i opór, jaki jony sieci stawiają elektronom, jest większy. Opór elektryczny charakteryzuje przewodnik pod względem jego zdolności do przewodzenia prądu i zależy od rodzaju materiału przewodnika, od jego długości l i od pola przekroju poprzecznego S: Opór elektryczny wzór gdzie ρ , to opór przewodnika o jednostkowej długości i jednostkowym polu przekroju poprzecznego, który jest różny dla różnych materiałów (miedź, aluminium, srebro, itd.) i dlatego nazywa się oporem właściwym. Jednostką oporu jest om. Nwm czy to jest to o co ci chodziło, ale chciałem pomóc.
