Poszukuje rozprawki na polski pt. Szukam nauczyciela i mistrza z utworu T.Różewicza "ocalony". Pilne na wczoraj!!

Różewicz wszedł do literatury jako poeta odnajdujący nowe środki dla wyrażenia osobistego, ujawniając koszmar po wojnie i kryzys moralny pokoleń i narodów. Właściwy debiut poetycki Różewicza przypada na rok 1947. Ukazał się wówczas tom zatytułowany "Niepokój", następnie opublikował kolejny "Czerwona rękawiczka". Te dwa powojenne tomy poezji powitane zostały na ogół entuzjastycznie, zwrócono uwagę na odmienne podejście autora do problemu wojny. Podmiot liryczny w tej poezji to człowiek żyjący w lęku, osaczony wspomnieniami. Pomimo tego, że poeta jest ateistą, odwołuje się do motywów sakralnych. Dorobek poetycki do 1957 roku określają motywy katastroficzne, protest przeciwko okrucieństwu, tęsknota do wartości, które przywróciłyby właściwe relacje między ludźmi. Od 1958 roku Różewicz zauważa wyobcowanie współczesnego człowieka, rozpad systemu wartości, człowiek jest jednostka zagubioną. W latach dziewięćdziesiątych kandydatura Różewicza znalazła się wśród wielu znakomitych poetów, pretendujących do Nagrody Nobla. Jego utwory są przekładane na języki obce, dramaty inscenizowane za granicą.Wiersz "Ocalony" pochodzi z tomu "Niepokój", jest najbardziej zapadającym w pamięć utworem Różewicza. Ukazuje stan świadomości i psychiki przedstawiciela młodego pokolenia, człowieka zniszczonego wewnętrznie prze wojnę, która niszczy wszystkich ludzi. Człowiek, któremu udało się "ocaleć", stracił jednak dotychczasowy świat wartości. Tytuł liryku sugeruje, że ma radosny charakter, jednak lektura wiersza burzy spokój. Podmiot liryczny podaje swój wiek- "dwadzieścia cztery lata". Różewicz nie stroni od mocnych środków, ukazując los ocalonych "Mam dwadzieścia cztery lata, ocalałem, prowadzony na rzeź". Podmiot określa swój wiek, stwierdza fakt ocalenia przed "rzezią". Używa słowa rzeź, które jest odpowiednie do wyrażenia innych treści, na rzeź prowadzi się zwierzęta. Sugeruje, że ludzie nie mieli możliwości decydowania o sobie, byli mordowani masowo. Nie potrafi się cieszyć, że został ocalony, odkrywa większe obszary spustoszenia przez wojnę. Ocaleni, przeżyli, ale zostali okaleczeni psychicznie, nigdy nie zapomną okrucieństw wojny, będą zawsze je nosić w pamięci. W obliczu wojny utraciły sens dotychczasowe pojęcia etyczne, prawda, kłamstwo, męstwo, tchórzostwo okazały się pustymi słowami. W obliczu takiego załamania systemu wartości trzeba na nowo stwarzać świat, na nowo nazywać rzeczy i pojęcia. Podmiot liryczny należy do pokolenia zwanego Kolumbami, Różewicz osiągnął ten wiek w 1945 roku, ważnym doświadczeniem w jego życiu był fakt ocalenia. Mężczyzna uświadamia sobie, co przeżył, w tak młodym wieku. Przeżył wojnę, ale jego psychika została zdruzgotana. Jest to więc ocalenie tylko pozorne. Podmiot stwierdza stan świata po wojnie i nie są to zniszczone budynki, ale sytuacja, kiedy katastrofa wojenna doprowadziła do dewaluacji podstawowych pojęć. Dotychczasowy świat wartości przestał istnieć, przestały istnieć takie pojęcia jak filozofia, religia, etyka, stały się tylko pusto brzmiącymi słowami. Do jednego znaczenia sprowadzono człowieka i zwierzę, byli tak samo, masowo zabijani. To samo znaczy miłość i nienawiść, nie można odróżnić już wroga od przyjaciela. Podmiot wyraża się w swoim imieniu i tych, którzy ocaleli. On sam też należy do tych, co doświadczyli wojny, przypomina obrazy okrucieństwa i podejmuje refleksję nad losem tych, co przeżyli. Doszło do zburzenia hierarchii wartości, niczego nie można byś już pewnym, nie można odróżnić dobra od zła, męstwa od tchórzostwa. Wojna doprowadziła do degradacji człowieczeństwa, człowiek jest w stanie rozbicia, chaosu. W obronie swojego życia ludzie wykorzystywali sytuacje dla własnych interesów, wydawali poszukiwanych, wszystko to robili, aby przetrwać. Człowiek podczas wojny dopuszczał się czynów moralnie nagannych. Widział podczas wojny masową zagładę ludzi. To odebrało mu wiarę w moralność świata, w podstawowe życiowe wartości. Szuka kogoś kto sprawi, że porządek świata i jego wiara zostaną odbudowane. W ostatnich fragmentach wiersza autor mówi: "Szukam nauczyciela i mistrza", pod jego kierunkiem chce przywrócić dawny ład. Nauczycielem tym może być tylko Bóg, tylko On mógłby uporządkować rzeczywistość. Po doświadczeniach wojennych niczego nie można być pewnym. Wojna doprowadziła nawet do upadku języka. Odwrócony został porządek świata, w jedno zlały się "ciemność" i "światło". Ludzie zostali potraktowani jak przedmioty "furgony porąbanych ludzi", jak drewno porąbane na kawałki. Człowiek zabija i może też zabić, śmierć została sprowadzona do znaczenia zwyczajnego faktu. Podmiot liryczny mówi: "widziałem", podkreślając, że był naocznym świadkiem. Dodaje "nie zostaną zbawieni", przecież nie ma Boga, więc nie może być mowy o zbawieniu. A ci, którzy przeżyli, zawsze będą nosić w pamięci potworne obrazy. Wiersz pokazuje tragizm losu "ocalonego", który został skazany na świadomość upadku świata wartości. Nie potrafi poradzić sobie z poczuciem chaosu. Różewicz nie podejmuje rozważań, czy możliwy jest powrót do normalności.Podmiot liryczny nie potrafi uporać się ze swoja sytuacją, kryzysem moralności. Wojna sprawiła wiele zła, jej skutki nadal trwają. Słowa "ocalałem/prowadzony na rzeź" są pretensją do lasu. Autor jest zdania, że możliwy jest powrót do normalności, kiedy zostaną przywrócone dawne wartości i kiedy uda się zapomnieć o okrucieństwach wojny."Ocalony" to utwór napisany wierszem wolnym oraz bezrymowym, składa się z 7 cząstek o nieregularnej budowie (3-, 4- i 5- wersowym). Układ elementów wiersza ujęty jest w klamrę kompozycyjną, początek i koniec wiersza brzmią tak samo:"Mam dwadzieścia cztery lataOcalałemProwadzony na rzeź."