Rodzina PareńskichSportretowana wśród kwitnących pelargonii kilkunastoletnia panienka, Eliza Pareńska, zwana Lizą lub Lizką (późniejsza Edwardowa Leszczyńska), była najmłodszym z czworga dzieci doktora Stanisława Pareńskiego i Elizy z Mühleisenów.Jej siostrami były - Maria (Maryna), późniejsza Raczyńska-Jasieńska-Grekowa oraz Zofia, później żona Tadeusza Boya-Żeleńskiego. Jan, brat panien Pareńskich, zginął śmiercią lotnika podczas walk polsko-ukraińskich w 1919 roku.Z rodziną państwa Pareńskich Wyspiański był blisko zaprzyjaźniony. Od roku 1896 bywał w ich gościnnym domu, znajdując tam życzliwość i zrozumienie. Pani Eliza Pareńska, którą - z uwagi na jej wykształcenie i kulturę - nazywano "krakowską Aspazją", była też częstokroć pierwszą słuchaczką wierszy i dramatów poety, odczytywanych w jej salonie.Wyspiański znalazł w niej tak wielbicielkę swoich talentów, jak i oddaną przyjaciółkę, gotową zawsze śpieszyć z pomocą jemu i jego rodzinie. Państwo Pareńscy zamawiali, kupowali i kolekcjonowali obrazy artysty, a pani Eliza często dyskretnie pomagała w ich sprzedaży. Wyspiański kilkakrotnie i w różnych ujęciach portretował urocze panny Pareńskie. Warto przypomnieć także, że Maria-Maryna i Zosia były pierwowzorami postaci z Wesela (premiera 1901).Modelką artysty była też Liza, najmłodsza z panien Pareńskich; oprócz Portretu z pelargoniami, Wyspiański namalował też jej Portret podwójny (1905; obraz zaginiony podczas wojny). W obu powtarza się motyw kwiatów - tu pelargonii, tam róż.
był piękny i wspaniały z naciskiem na słowo był
