Starożytna Grecja przez mieszkańców była nazywana Helladą, a oni Hellenami. Jej położenie było na południowej części Półwyspu Bałkańskiego, w basenie Morza Śródziemnego i wyspie Krecie. Miasta-państwa, inaczej polis, to były wspólnoty obywateli o charakterze politycznym, religijnym, społecznym i gospodarczym. Ich podstawową cechą była samowystarczalność gospodarcza i możliwość zapewnienia bezpieczeństwa członkom wspólnoty. Obywatelami, członkami społeczności decydującymi o sprawach państwowych, byli jedynie pełnoprawni członkowie wspólnoty. Praw obywatelskich nie posiadały kobiety, dzieci, a także niewolnicy i cudzoziemcy, niezaleznie od tego, jak długo zamieszkiwali obszar polis. Agora: główny plac, rynek w miastach starożytnej Grecji. Centrum wokół którego toczyło się życie polityczne, religijne, a czasami także handlowe. We wczesnym etapie rozwoju polis agorą nazywano samo zgromadzenie obywateli uprawnionych do głosowania. Początkowo, w miastach z długą tradycją osadniczą, była nieplanowa, o niezbyt wyraźnych granicach, często jej plan był zaburzony budynkami o charakterze publicznym lub religijnym (po stronie zachodniej) i straganami (po stronie wschodniej), czy centralnie przebiegającą ulicą. Źródła wiedzy: książka do historii dla klasy pierwszej gimnazjum Operonu; Wikipedia. Akurat przerabiamy Grecję, więc nie było problemów z znalezieniem informacji. Moge prosić o naj? Buzka!
