Jak konfucjanizm wpłynął na prawo w japonii?

Konfucjanizm, którego nazwa pochodzi od jego twórcy, był doktryną społeczno-normatywną, kóra przenikała bardzo głęboko szczególnie Chiny, ale także Japonię i Koreę. Doktrynę tę cechuje idea porządku, szczególnie -  naturalnego, ale jednocześnie wspieranego przez sztucznie tworzony porządek społeczny. Konfucjanizm wskazuje na istnienie uporządkowanego i harmonijnego świata, w którym kolejnymi elementami jest Bóg, niebo, ziemia i w końcu - sami ludzie. Porządek ten określają niezmienne prawa natury. W konsekwencji - człowiek powinien tak żyć, by nie zaburzać naturalnego porządku, który spowoduje, że jego życie wypełni dobrobyt i spełnienie. Idąc dalej - miejsce człowieka w świecie określa więc natura; natomiast miejsce w społeczeństwie - status rodzinny, społeczny, sąsiedzki itd. Ludzie, wierzący w ideę porządku świata, wierzą w wynikający z niego porządek społeczny i uznają konieczność przestrzegania określonych norm. W kulturze prawnej konfucjanizmu, wzorem idealnego obywatela było kierowanie się umiarem, wyważeniem i łagodnością, przyzwoitością i skłonnością do kompromisów we wszystkich możliwych okolicznościach. Konfucjanizm japoński, wzorowany na rdzennej ideologii chińskiej, odznaczał się kilkoma cechami charakterystycznymi. Jest to przede wszystkim niechęć do norm prawnych i rozwiązywania sporów na drodze sądowej. Konfucjanizm japoński jest połączeniem emocjonalnego anarchizmu z racjonalno-normatywnym sensem wartości. Wszystkie normy: zwyczajowe, moralne, obyczajowe, rytualne wynikają z tego podejścia. Normy prawne traktowane były drugorzędnie i raczej jak wzory w określonych, trudnych sytuacjach. W japońskiej kodyfikacji prawa  występowało i częściowo nadal występuje, ciekawe zjawisko używania prawnego języka, który można różnie interpretować w różnych sytuacjach. Dzięki temu system prawny nadąża za zmianami życia społecznego. Raz utworzonemu systemowi norm można nadawać nowocześniejszy sens. Dzięki temu nowelizacja, czy reformy prawa stają się zbędne, albo występują dużo rzadziej niż w kulturach prawa zachodniego. Kultura prawa w Japonii ma charakter mocno realistyczny, pozbawiony abstrakcji i spekulacji. Japończycy kierują się emocjami i honorem bardziej niż chłodnym logicznym rozumowaniem. Niestety, w połowie XIX wieku nastąpiła europeizacja konfucjanizmu japońskiego. Stało się tak szczególnie za sprawą podpisywania międzypaństwowych porozumień, napływu obcokrajowców do Japonii oraz otwierania na jej terenie placówek dyplomatycznych. W 1889 r. uchwalono Konstytucję i powstała monarchia konstytucyjna.Wpływy zachodniej Europy odbiły się na opracowanych nowych kodeksach postępowania karnego czy handlowego. Nowe normy prawne mocno wzorowały się na niemieckiej filozoii prawa. Po II wojnie światowej na konfucjanizm japoński uległ w dużej mierze amerykanizacji, co było efektem okupacji Japonii przez Stany Zjednoczone. Nowa, narzucona konstytucja zreformowała organizację administracyjną, a także wzmocniła pozycję sądów. Najdotkliwsze zmiany godziły w japoński odwieczny patriarchalizm, ustalając równość męża i żony. Podsumowując, należy stwierdzić, żę mimo europeizacji i amerykanizacji porządku państwowego w Japonii, obywatele nadal hołdują idei konfucjanizmu, która skłania do doskonalenia osobowości, harmonijnego współżycia z rodziną, społeczeństwem i państwem. Nie zniknęły też  typowo konfucjańskie wartości jak życzliwy stosunek do bliźnich i poszanowanie zwyczajów, rytuałów, ceremonii i obyczajów.