Stosunek do ojczyzny zależy od tego jakimi jesteśmy ludźmi, jakie wartości zostały nam wpojone , czy umiemy kochać ojczyznę. „Hymn do miłości ojczyzny" Ignacego Krasickiego napisany w 1774 roku, czyli już po pierwszym rozbiorze Polski, mówi, że kraj kochają, służą mu, wspomagają i wspierają ze wszystkich swoich sił ludzie „poczciwi”. Znoszą oni dla ojczyzny więzy i pęta, poświęcają swoje szczęście. Ojczyzna jest dla nich najwyższą wartością . Tylko prawdziwy patriota potrafi wyrażać swą miłość przez największe poświęcenia: walkę, niewolę, ubóstwo, rany i śmierć: „Dla ciebie zjadłe smakują trucizny,/ dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe." W wierszu służba żołnierska, staje się najlepszym wyznacznikiem umiłowania ojczyzny: walka w polu, odniesione rany, śmierć lub niewola, która jest hańbiąca, ale bycie w niewoli, która jest skutkiem walki za ojczyznę, jest wręcz zaszczytem. Poświęcenie dla kraju to obowiązek i zaszczyt. Zdrowie, życie i bogactwo należy poświęcić krajowi, jeśli tylko nadejdzie taka konieczność: „Byle cię można wspomóc, byle wspierać,/ nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.“ Krasicki nie ma wątpliwości, ze Polska zasługuje na wszelkie poświęcenie, a cierpienie poniesione w imię ojczyzny jest chwalebne, a nawet „rozkoszne“. Podkreśla też, że patriotyzm jest cechą ludzi prawych i stawia go w rzędzie najwyższych cnót.
Proszę o napisanie tezy do rozprawki która jest w załączniku . Dziękuję :)
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź