Księstwo warszawskie 1807-1815

Księstwo Warszawskie 1807-1815

Księstwo Warszawskie ( Wielkie Księstwo Warszawskie) ? istniało w latach 1807-1815, formalnie niepodległe, jednak w rzeczywistości podporządkowane napoleońskiej Francji, było namiastką państwa polskiego. Władcą suwerennym księstwa był król Saksonii, która wchodziła w skład Związku Reńskiego. Zostało stworzone przez Napoleona I na mocy traktatów pokojowych jakie cesarstwo Francji podpisało 7 i 9 lipca 1807 w Tylży z Imperium Rosyjskim i Królestwem Prus. Utworzone z ziem drugiego i trzeciego zaboru pruskiego, w 1809 zostało powiększone o ziemie austriackie trzeciego zaboru.

Na mocy układu w Tylży 7 lipca 1807 i postanowień Konstytucji 3 maja Fryderyk August III został monarchą Księstwa Warszawskiego.

Monarchą Księstwa na zasadzie unii personalnej z Saksonią został król Saksonii Fryderyk August I, wnuk króla Augusta III Sasa. Napoleon Bonaparte 22 lipca 1807 w Dreźnie osobiście nadał Księstwu Warszawskiemu konstytucję, której przepisy wzorowano na konstytucji francuskiej z 1799. Cesarz nie zgodził się bowiem na przywrócenie Konstytucji 3 Maja, jako zbyt konserwatywnej. Z jego inicjatywy wprowadzono do konstytucji rewolucyjne na ziemiach polskich zmiany: nadanie wolności osobistej wszystkim mieszkańcom (zniesiono więc poddaństwo chłopów) oraz zrównanie obywateli wobec prawa.
Artykuł 69
Kodeks Napoleona będzie prawem cywilnym Księstwa Warszawskiego.
Artykuł 83
Nikt kto nie jest obywatelem Księstwa Warszawskiego, nie może sprawować urzędów, bądź duchownych, bądź cywilnych, bądź też sądowych