Tu nasz odpowiedź na 1. Opis Jagienki i Danuśki. Możesz sobie wybrać jakieś zdania jak uważasz że za długie. Liczę na naj. Jagienka byłą bardzo ładną kobietą. Była bardzo smukła. Miała szerokie ramiona. "Wszystko w niej było piękne: i wysmukła postawa, i szerokie ramiona i czerwone usta i modre oczki bystro patrzące". Od dziewczyny biła młodość, zdrowie oraz siła. Jagienka nie była delikatną i subtelną kobietą, lecz miała w sobie charyzmę i dużo wdzięku. Dziewczyna miała bardzo szlachetne pochodzenie, była zdrowa, urodziwa i bardzo zaradna. Była idealną kandydatką na żonę dla rycerza. Była w stanie wydać na świat potomstwo, co było bardzo ważne, gdyż gwarantowało ciągłość rycerskiego rodu. ”. Na co dzień chodzi ubrana w „kożuszek otwarty na przodzie, kryty zielonym suknem, spódnicę z samodziału w prążki i nowe buty” a na szyi nosi korale. Na specjalne okazje zakłada „odzież z czerwonego sukna podbitą gronostajami, czerwone rękawiczki i gronostajowy, naszyty złotem kapturek na głowie”. DANUSIAW powieści Henryka Sienkiewicza "Krzyżacy" poznajemy Danutę Jurandówną, pierwszą żonę głównego bohatera, Zbyszka z Bogdańca. Jest to postać bardzo malownicza i interesująca. Gdy ją poznajemy, jest dwunastoletnią dziewczynką, potem dorasta i rozwija się i niestety wcześnie umiera z powodu porwania przez Krzyżaków. Danusia miała długie, jasne blond włosy i niebieskie oczy. Była drobnej, pełnej wdzięku figurze. Odznaczała się delikatną, anielską urodą. Czasami wyglądała jak dziecko. Zazwyczaj ubierała się w dworskie szaty. Dziewczyna była słabego zdrowia po matce, która osierociła ją ginąc w tragicznych okolicznościach, podczas ataku Krzyżaków. Jurandówna była uzdolniona - potrafiła śpiewać i grać na lutni. Była otwarta w miłości, lojalna i kochana. Wyróżniały ją również spokój, delikatność, współczucia i nieśmiałość. Ufała wszystkim ludziom, słuchała starszych i bardziej doświadczonych. Bardzo kochała ojca i Zbyszka, była również przywiązana do swojej opiekunki. Miała poetycką naturę i często można było ją zobaczyć smutną, zamyśloną, pogrążoną we wspomnieniach i marzeniach. Uważam Danusię za wrażliwą, kochającą i łatwo przywiązującą się do ludzi osobę. Gdyby nie umarła, byłaby dobrą żoną dla Zbyszka. Jej delikatność i dworskie wychowanie stanowiłoby równowagę dla wybuchowego charakteru rycerza.
