Przykładem miłości tej epoki, może być uczucie Wertera, z powieści "Cierpienia młodego Wertera" Joanna Wolfganga Goethego. Młody artysta przyjeżdża, do swojego rodzinnego miasta. W nim poznaje córkę komisarza Lottę. Często się z nią widuje i rozmawia. Swój wolny czas spędza na szkicowaniu krajobrazu i rozmyślaniu o dziewczynie. Uważa, że jest to osoba, która jako jedyna rozumie go. Czuje się przy niej szczęśliwy. Nie zwraca uwagi, że Lotta ma narzeczonego. Kiedy Albert powraca Wertep postanawia wyjechać, bez pożegnania. Wszystkie jego myśli krążą wokół ukochanej. Nie potrafi nawiązać kontaktu z nowo poznanymi ludźmi, nie interesuje go, żadna inna kobietą. Z listu dowiaduje się o ślubie Lotty i Alberta. Wraca do miasteczka. Odwiedza dziewczynę, jednak wszystko się zmieniło. Mieszka w domu męża, na wyznanie Wertera, sugerujące jego uczucia do niej, nie reaguje. Werter, jest coraz bardziej nieszczęśliwy. Nie widzi sensu, aby żyć nadal. Nie próbuje znaleźć nowej miłości. Postanawia popełnić samobójstwo. Strzela do siebie z pistoletów pożyczonych od Alberta. Wertep jest bohaterem romantycznym, którego nieszczęśliwa miłość doprowadziła do śmierci.W utworach romantycznych, znajdziemy wiele nieszczęśliwych miłości. Jedną z nich, poznajemy w epopei narodowej "Pan Tadeusz" Adama Mickiewicza. Jest to historia miłości Jacka Soplicy i Ewy Horeszkówny. Byli w sobie zakochani, jednak ze względu na różnice majątkowe, nie mogli być razem. Ewa została wydana za bogatszego kandydata na męża. Jacek Soplica, pojął za żonę, kobietę, której nigdy nie kochał. Całe życie zależało mu tylko na Ewie. Do tego stopnia, że w momencie, kiedy dowiedział się o planach małżeńskich Stolnika Horeszki, dla swojej córki przysiągł mu zemstę. W ataku nienawiści, przy nadarzającej się okazji, strzela do niego i zabija. To zmienia całe jego życie. Postanawia wstąpić do klasztoru, przywdziewa habit bernardyński i zwie się Robakiem. Walczy za wolność Polski, nawołuje do powstania w trakcie przemarszu wojsk napoleońskich przez Litwę do Moskwy. Stara się odzyskać dobre imię i przebaczenie rodu Horeszków. Na łożu śmierci, przyznaje się, kim naprawdę jest. Odzyskuje honor i przebaczenie win. Nieszczęśliwa miłość, popchnęła go do morderstwa. Zmieniła ona bieg jego życia, a także cechy charakteru.Nieszczęśliwym kochankiem był Giaur, który zakochał się w dziewczynie, należącej do haremu Hassana. Kiedy basza dowiedział się o zdradzie, kazał, dziewczynę ukarać. Za takie przewinienie karano utopieniem. Giaur, nie może pogodzić się ze śmiercią dziewczyny. Postanawia zabić Hassana. Jednak to, morderstwo nie przynosi mu ulgi. Ciągle widzi w swojej wyobraźni, sceny z zamordowania Leili. Wstępuje do klasztoru, gdzie przez wiele lat, wspomina nieszczęśliwą miłość. Giaur, ciągle obwinia się o śmierć dziewczyny."Jego [Hassana] śmierć lekka - ale jej męczeństwoByło dla myśli mych takim straszydłem,Że w końcu ludziom i sobie obrzydłem".W balladzie "Romantyczność" Adama Mickiewicza, poznajemy Karusię - dziewczynę, która widzi zjawę swojego zmarłego ukochanego. Oprócz dziewczyny, nikt ducha nie widział, jednak lud wierzy dziewczynie. Uważa, że jeżeli miłość była silna i obustronna, to nie umiera ze śmiercią. Karusia, prosi, aby ukochany zabrał ją do siebie."Ach jak tam zimno musi być w grobie!Umarłeś! Tak, dwa lata!Weź mnie, ja umrę przy tobie".Podobną miłość, przeżuwał Gustaw z IV cz. "Dziadów". Zakochał się w dziewczynie, która przyjęła oświadczyny bogatszego kandydata. Najpierw myśli o zabiciu dziewczyny, później popełnia samobójstwo, aby skrócić cierpienia związane z odczuwaniem nieszczęśliwej miłości. Niestety, po śmierci nie przestaje mieć wspomnień, związanych z zawodem miłosnym. Pamięta chwile piękne, spędzone z ukochaną, ale i te związane z odrzuceniem. Pojawia się jako zjawa i przestrzega, przed nieprzystosowaniem młodych ludzi do życia uczuciowego.Innym rodzajem miłości romantycznej, jest miłość do ukochanej ojczyzny. Przykładem może być Konrad z III cz. "Dziadów", który przeistacza się z nieszczęśliwego kochanka Gustawa, w bojownika o wolność ojczyzny. Chce poświęcić dla niej życie. Nie pragnie rodzinnego szczęścia, nie szuka bliskiej swemu sercu osoby. Jego życie wypełnione jest uczuciem do kraju. Konrad w Wielkiej Improwizacji mówi " (…) W ojczyźnie serce me zostało". Rozmawia z Bogiem. Oskarża go, że jest tylko mądrością, a powinien być jeszcze miłością. Uważa, że tylko on potrafi odczytać cierpienia Polski "(…) Ja i ojczyzna to jedno. Nazywam się Milion - bo za miliony, kocham i cierpię katusze". Jest przykładem bohatera romantycznego, który tak umiłował ojczyznę, że chce oddać za nią życie." Ja kocham cały naród, chcę go dźwignąć, uszczęśliwić, chcę nim cały świat zadziwić".Wielkim patriotą, miłośnikiem kraju jest Konrad Wallenrod, z utworu Adama Mickiewicza. Jako mały chłopiec, był świadkiem napaści na dom rodzinny. Cała jego rodzina zginęła, on został zabrany przez Krzyżaków, do Zakony Krzyżackiego. Ochrzczono go, i nadano imię Walter, na nazwisko Alf. Dorasta, słuchając opowieści Litwina Halbana, który opowiada mu o ojczyźnie, uświadamiając, jakie są jego korzenie. Walter pragnie pomścić, soja krzywdę i najazdy na rodzinne ziemie. Halban, pokazuje mu jak powinien walczyć. " (…) tyś niewolnik" - mówił " Jedyna broń niewolników - podstępy". Młody rycerz, uczył się sztuki wojennej i sposobu rządzenia. Kiedy brał udział w wyprawie przeciwko Litwinom, przeszedł z Halbanem na stronę rodaków. Zamieszkał na dworze Kiejstuta. Poznał tam jego córkę Aldonę, w której się zakochał, z wzajemnością. Walter poślubił dziewczynę. Widział jednak śmierć Litwinów, niszczenie kraju. " (…) szczęścia w domu nie znalazł, bo go nie było w ojczyźnie". Postanowił, więc uciec się do podstępu i powrócić do Zakonu Krzyżackiego, aby zniszczyć go od wewnątrz."Jeden sposób Aldono, jeden pozostał LitwinomSkruszyć potęgę Zakonu (…)Stokroć przeklęta godzina,W której od wroga zmuszony chwycić się tego sposobu".Odrzucił miłość osobistą, dla uczucia silniejszego. Miłość do ojczyzny w przypadku tego bohatera, była silniejsza od wszystkiego innego. Konrad Wallenrod, często zastanawiał się czy dobrze postąpił, decydując się na taki krok. Porzucił ukochana Aldonę, która zamknęła się w wieży, jak pustelnica, cierpiąc bardzo z tęsknoty i miłości do niego. On sam był samotny przez całe życie, nie miał przy sobie żadnego przyjaciela, któremu mógłby się zwierzyć. Wiedział, że kroczy drogą mordercy i zdrajcy, jednak nie zawrócił z drogi. Tak kochał Litwę, że skazał siebie na śmierć, aby uwolnić ją od nieprzyjaciela.Bohaterem literackim, który wybiera miłość do ojczyzny, jest Kordian, z utworu Juliusza Słowackiego, o tym samym tytule. Jako 15 letni chłopiec poszukuje sensu życia. Zakochuje się w kobiecie, starszej od siebie. Wyznaje jej miłość, jednak Laura, odrzuca jego zaloty. Nieszczęśliwy, star się popełnić samobójstwo. Na szczęście zostaje odratowany. Podróżuje po Europie, szukając idei, za którą mógłby pójść w życiu. Ponownie przekonuje się, że miłość ma różne oblicza. We Włoszech poznaje, Wiolettę, która darzy uczuciem głównie jego majątek. Kordian, dochodzi do wniosku, że światem rządzi pieniądz, a wartości moralne i etyczne Kościoła, nie są jego zdaniem w pełni przestrzegane. Na wierzchołku Mont Blanc, odkrywa swoja drogę. Postanawia pomóc ojczyźnie uwolnieniu się od ucisku i nieszczęścia. Z nieszczęśliwego kochanka, zmienia się w człowieka, który postawił miłość do kraju, jako rzecz najważniejszą w życiu. Postanawia zabić cara Mikołaja I, który został koronowany na króla Polski. Wie, że musi poświęcić swoje życie, aby wykonać postanowienie. Miłość do kraju, niejako opętała Kordiana. Nic oprócz niej, nie liczy się dla niego. Kordian jest postacią tragiczną.Bohaterem, który stracił swoja rodzinę i miłość kobiety, jest Hrabia Henryk z "Nie - Boskiej komedii" Zygmunta Krasińskiego. Krasińskiego dniu ślubu z Marią, wydaje mu się, że to kobieta, z którą chce spędzić resztę życia. Jednak pewnej nocy ukazuje mu się zjawa kobiety, z którą łączyło go uczucie. Ten obraz zawładnął całkowicie poeta. Porzuca rodzinę, w dniu chrztu syna i podąża w góry za zjawą. Tam dopiero uświadamia sobie błąd. Próbuje skoczyć w przepaść. Ratują go, chwila chrztu Orcia. Dziewica, za która podąża poeta, to w rzeczywistości element szatański w jego życiu. Zjawa jest symbolem poezji doskonałej, która kocha Hrabia Henryk. Ta miłość, doprowadza do śmierci jego żony i choroby Orcia.Miłość była elementem ważnym w każdej epoce. Jest uczuciem, towarzyszącym życiu człowieka. Często ukazywana jest w różnych postaciach. Jako szczęśliwa, wzniosła, tragiczna, bądź nieszczęśliwa. Jednak w żadnej innej epoce, nie miała tak drastycznego wpływu, na życie człowieka. Romantycy widzieli ją w kategorii wartości, której niczym nie da się zastąpić. Jeżeli była nieszczęśliwa, bardzo często doprowadzała do śmierci. Miłość do ojczyzny, również związana była z poświęceniem. Dla romantyków była najcenniejszą wartością, ważniejszą niż życie.
