Przyspieszenie liniowe a jest obliczone prawidłowo: a = 0.63 m/s² Dalej z pierwszego równania obliczmy siłę naciągu Fn wstążki: Fg - Fn = m·a ---> Fn = Fg - m·a = m·g - m·a = m·(g - a) Fn = 0.050·(9.81 - 0.63) = 0.46 N Następnie z drugiego równania obliczamy całkowitą siłę tarcia Ft. Tu jedna uwaga: tak na prawdę siła ta działa na mniejszym ramieniu (promieniu) niż promień wałka r. Przynajmniej tak można przypuszczać z rysunku. Promień bocznych osi nie został jednak zmierzony, więc wyznaczona siła Ft będzie określona tak jakby promień wszędzie był jednakowy. (Fn - Ft)·r = ε·I (Fn - Ft)·r = (a/r)·0.5·mw·r² Fn - Ft = 0.5·mw·a ---> Ft = Fn - 0.5·mw·a Ft = 0.46 - 0.5·0.430·0.63 = 0.32 N (Gdybyśmy chcieli po drodze liczyć moment bezwładności wałka I , to oczywiście r = 27.5 cm = 0.275 m. Nie jest to jednak konieczne.) Zapewne chodzi o wskazania źródeł błędów w doświadczeniu. W zasadzie są dwa główne źródła błędu, z których pierwsze ma podstawowe znaczenie: 1. Pomiar czasu opadania. Przy tak krótkim czasie, jego pomiar jest obarczony dużym błędem. Lepiej byłoby więc wydłużyć wstążkę i mierzyć czas opadania na większym odcinku. 2. Pominięcie momentów bezwładności bocznych osi wałka. Być może te osie zawieszenia były bardzo cienkie w porównaniu z samym wałkiem.
