Charakterystyka Św Aleksego (postaraj się napisać taka dłuższą bo to ma być na kartke A4 daje naj )

Aleksy jest dobrym i posłusznym synem. Wychowany w religijnym domu, sam jest niezwykle pobożny i pełen miłosierdzia dla biednych. Kiedy ojciec zasugerował mu, iż czas się ożenić, Aleksy posłusznie odpowiada: Oćcze! Wszekom ja twoje dziecię, / wiernie dbałych swój żywot prze cię, / cokole mi chcesz kazać, / po twej woli ma się to z[]stać. Jest człowiekiem szczerym i prostolinijnym, nie chce okłamywać żony, gdy odkrył w sobie powołanie do służby Bogu: […] wrócił zasię pirścień jej, / a rzekł tako do niej; / ostawiam cię przy twym dziewstwie, / wróć mi ji, gdy będziewa oba w niebieskim królestwie. Zdaje sobie sprawę, że aby zasłużyć na łaskę Boga, musi żyć zgodnie z Jego przykazaniami, stąd zapewne gest w stosunku do biednych, którym rozdał „srebra, złota dosyć”. Aleksy żyje w nędzy, jest często głodny, ale nie narzeka, bo wie, że to jedyna droga do świętości. Swoim oddaniem Bogu, sprawił, że zaczęły się w jego życiu dziać cuda: „wstał z obraza Matki Bożej obraz”. Sama Matka Boska interweniowała u odźwiernego, by Aleksego wpuścił do kościoła. A że Aleksy niczego nie robił dla poklasku i taniej chwały, postanowił wyjechać, gdy ludzie zaczęli traktować go jak świętego. Gdy wsiadł na statek płynący do Syrii: […] więc się wietr obrocił, / ten ci zasię nawrocił. / A gdy do Rzyma przyjał Bogu dziękował, / iż ji do swej ziemie przygnał. Zamieszkał pod schodami pałacu ojca, bo uważał, że skoro wiatr go „przywiał” do Rzymu, to chce doznawać cierpienia i poniżeń właśnie w swoim domu. Ludzie lekceważyli brudnego żebraka, wylewali na niego pomyje, wyśmiewali go, ale Aleksy był szczęśliwy i wszystko ofiarowywał na „fałę” Boga. Tak działo się aż do jego chwalebnej śmierci.