1 kim byl leonidas i jaką rolę odegrał w wojnach z persami 2 jakie były przyczyny i skutki wojny peloponeskiej

1 Leonidas (Λεωνίδας) – od około 490 p.n.e. król Sparty, syn Anaksandridasa II i jego pierwszej żony. ŻyciorysEdytuj Poślubił Gorgo - córkę swojego przybranego brata Kleomenesa I, z którą miał syna Plejstarchosa. W 480 p.n.e. dowodził obroną przesmyku termopilskiego[1], stojąc na czele 300 Spartan i kilku tysięcy żołnierzy z innych państw greckich. Przez trzy dni odpierał ataki wielotysięcznej armii króla Persji, Kserksesa I, która nie mogła w wąskim przejściu wykorzystać swojej przewagi liczebnej. W wyniku zdrady pasterza Efialtesa, wrogie oddziały zaszły od tyłu żołnierzy greckich. Leonidas odesłał wtedy wojska państw sprzymierzonych i wraz z trzystoma Spartanami, tyluż Helotami oraz siedmioma setkami Tespijczyków bronił wąwozu do końca. Poświęcenie Leonidasa i jego wojowników dało czas reszcie żołnierzy na wycofanie się[2]. W bitwie pod Termopilami Spartanie stawiali zaciekły opór, jednak przeważająca liczba Persów zmiażdżyła niewielkie siły Leonidasa, który na koniec poległ w bitwie. Tebanie poddali się, wypalono im piętna, przed wojskami perskimi droga została otwarta[ 2 W Wojnie peloponeskiej po raz pierwszy odwołano się w sposób przemyślany do metodologii badań historycznych. Tukidydes zastosował różne metody wnioskowania o przeszłości na podstawie śladów dostępnych dla historyka. Z faktu, że najstarsza świątynia ateńska znajduje się na Akropolu, stwierdził, że jest to najstarsza część miasta. Ze sposobu grzebania zmarłych na Delos doszedł do przekonania, że pierwotna ludność przybyła z innych terenów. Tukidydes skrupulatnie przedstawił fakty, informacje o wydarzeniach czerpał z własnych przeżyć lub z relacji wiarygodnych świadków. Wszelkie informacje poddał racjonalnej weryfikacji. Jeśli znajdował sprzeczne wersje, porównywał je ze sobą i próbował dociec prawdy. Był świadomy możliwych nieścisłości ze względu na zawodną pamięć ludzką. Takie metody na szerszą skalę zaczęto stosować w czasach współczesnych. Tukidydes zawdzięcza Wojnie peloponeskiej miano największego historyka świata antycznego i ojca nowoczesnej historiografii. Tukidydes pracował nad swym dziełem całe życie. Rozpoczął prace z początkiem wojny i przewidywał, że będzie to największy konflikt świata greckiego. Był on pierwszym historykiem, który racjonalnie podszedł do analizy przyczyn i konsekwencji wydarzeń historycznych. W przeciwieństwie do innych autorów starożytności w zdarzeniach historycznych nie upatrywał ingerencji sił nadprzyrodzonych, ale traktował je jako skutek działania ludzi postępujących zgodnie ze swoimi interesami. Uważał, że historia się powtarza, ponieważ natura ludzka jest niezmienna. Według Tukidydesa wiedza o niezmienności natury ludzkiej i znajomość historii pozwala przewidzieć przebieg podobnych wydarzeń w przyszłości. W Wojnie peloponeskiej znajdują się informacje o sytuacji gospodarczej miast, nastrojach społecznych i ukrytych przyczynach wydarzeń. Według Tukidydesa nie należy wierzyć w oficjalne przyczyny postępowania państw, gdyż badając je dokładnie, dojdzie się do prawdziwych przyczyn, którymi są interesy, strach lub ambicja. Tukidydes podaje: Otóż za najistotniejszy powód, chociaż przemilczany, uważam wzrost potęgi ateńskiej i strach, jaki to wzbudziło u Lacedemończyków[1]. Z tego też powodu Tukidydes uznawany za klasyka realizmu w filozofii polityki. Znany jest jego wpływ na filozofów polityki, np. na Thomasa Hobbesa, który dokonał przekładu dzieła Tukidydesa na język angielski, a którego Lewiatan również stanowi klasyczny wykład realizmu. Najpełniejszy wyraz realizmu Tukidydesa znajduje się w tzw. dialogu melijskim. liczę że pomogłam