opowiadanie z książki dziewczynka z zapałkami

Było Boże Narodzenie. Na dworze było zimno i padał śnieg. Biedna dziewczynka sprzedawała na ulicy zapałki. Była bosa i nędznie ubrana, głodna i przemarznięta. Dziecko jeszcze nic nie sprzedało, a w domu panowała bieda, głód i chłód. Bała się wracać do domu, gdyż ojciec zbiłby ją za to że nic nie zarobiła.     Z innych domów jasno oświetlonych, rozchodziły się smakowite zapachy świątecznych potraw. Dziewczynka usiadła pod murem. Skuliła się i aby się rozgrzać, zapaliła jedną zapałkę. W jej płomieniu pojawił się piec, którego ciepło rozgrzało ją, ale wkrótce wraz  ze zgaśnięciem zapałki, piec zniknął. Dziewczynka zapaliła drugą zapałkę i ujrzała pięknie nakryty i zastawiony stół świąteczny ze smaczną nadziewana gęsią pośrodku. Stół też po chwili zniknął. Zapaliła kolejną zapałkę i ujrzała przepiękną choinkę, sięgającą aż do sufitu. Choinka, podobnie jak piec i stół, zniknęła wraz ze zgaśnięciem zapałki.     Dziewczynka zapaliła jeszcze jedną zapałkę i ukazała się jej ukochana babcia. Chcąc, aby babcia pozostała dłużej, zapaliła wszystkie zapałki naraz. Babcia przytuliła dziewczynkę i uniosła wysoko do nieba. Rankiem przechodnie znaleźli ciało małej zamarzniętej dziewczynki.