Skoro ma być bez dokładnych obliczeń, to zróbmy sobie orientacyjne. Wystarczy sobie orientacyjnie podzielić w pamięci odległość przez czas. Widać wówczas, że na 60 m prędkość wynosiła mniej więcej 10 m/s, na 100 m - mniej więcej niż 10 m/s - więc średnia prędkość na 100 m była większa niż na 60. Bieg na 200 metrów był dwa razy dłuższym dystansem niż 100 m, ale trwał mniej niż 2 razy dłużej, więc średnia prędkość na 200 m była odrobinę większa niż na 100 m. W bieg na 400 metrów średnia prędkość była mniejsza niż 10 m/s, więc była gdzieś podobna jak w biegu na 60 m. Innymi słowy, najszybsze średnie prędkości są na 200 m i na 100 m. Wszystko jest kwestią przyspieszenia - w biegu na 60 metrów zawodnicy pędzą z pełną prędkością dopiero od (tak na oko) 2 czy 3 sekundy, więc pozostaje 6 sekund biegu z maksymalną prędkością. Z kolei przy biegu na 400 metrów zawodnicy nie mogą sobie pozwolić na maksymalny wysiłek na tym dystansie, to wytrzymałościowo niemożliwe - dlatego nie pędzą z najwyższą możliwą dla nich prędkością przez cały wyścig.
W tabeli podano rekordy świata w biegach mężczyzn, aktualne w 2008 roku.
Dystans [m] | 60 | 100 | 200 | 400 |
------------------|------|-------|--------|------|
Czas [s] |6,39 |9,69|19,30|43,18|
Na którym z podanych dystansów prędkość średnia była największa? Postaraj się odpowiedzieć na to pytanie bez obliczania konkretnych wartości prędkości na poszczególnych dystansach. Spróbuj wyjaśnić, dlaczego na pozostałych dystansach ta prędkość jest mniejsza.
Odpowiedź
Dodaj swoją odpowiedź