Charakterystyka Hektora

Iliada jest jednym z najdoskonalszych dzieł literackich starożytności. Spotykamy się w niej z wieloma bohaterami, którzy mają większe lub mniejsze znaczenie. Celem mojej pracy jest skupienie się na bohaterze drugoplanowym – Hektorze. Chciałabym podkreślić jednak to, że, mimo że nie jest to postać centralna to odgrywa on ważną rolę.

Hektor był synem Prima i Hekabe, mężem Andromachy i ojcem Astianksa. W Iliadzie znajdujemy niewiele informacji na temat jego dokładniejszych danych. Wiemy natomiast, że nosił zaszczytny tytuł najdzielniejszego Trojańskiego żołnierza.

Przejdę teraz do interpretacji elementów, które podkreślają indywidualność charakteryzowanej przez ze mnie postaci.

Zacznę od portretu bohatera, w którym mimo skąpych opisów wyglądu w dziele Homera nie może zabraknąć tego, że był to mężczyzna o muskularnym ciele, na którym doskonale prezentowała się jego piękna spiżowa zbroja. Dzięki dzielności i oddaniu w walce jego twarz miała niezwykle męskie rysy twarzy.

Następnym punktem pracy jest usposobienie mojego bohatera. Myślę, że bardzo ważną cecha Hektora na która należy zwrócić szczególną uwagę jest umiejętność okazania szacunku nawet wrogom. Doskonałym przykładem na to jest jego postawa podczas pojedynku z Achillesem. Hektor chciał zawrzeć z nim układ o godne pochowanie ciała przegranego. Analizując dialog syna Peleusa i dzielnego Trojana możemy dostrzec, że bohater nie jest w żaden sposób wyniosły czy nerwowy. Myślę, że takie nastawienie wobec nieprzyjaciół jest bardzo trudną sztuką, zwłaszcza dla nas - ludzi współczesnych, często nieumiejących okazywać szacunku nawet naszym bliskim. Innymi cechami charakteryzującymi tę postać jest życzliwość i spokój, które uwidaczniają się szczególne podczas pożegnania z rodziną przed wyruszeniem na wojnę.

Hektor odznaczał się dużą siłą i doświadczeniem w walce. Właśnie dzięki tym uzdolnieniom był on dumą i sławą Troi.

Ostatnim elementem mojej interpretacji jest analiza wewnętrznych cech bohatera. Wyróżniał się wielką odwagą i poświęceniem. Hańbą dla niego było tchórzostwo. Potwierdza się to w rozmowie z Andromachą, którą przekonuje, że gdyby nie stanął w szeregach Trojan to odczuwałby wielkie cierpienie. Ciążyło na nim wielkie brzemię odpowiedzialności za kraj i bliskich. Mimo że był wielkim śmiałkiem wiedział również co to strach i wątpliwości. Doskonałym przykładem na to jest jego ucieczka przed Achilem wywołana lękiem przed śmiercią. Jednak umiał pokonać swoją trwogę czyli zwyciężyć nad sobą i stawić czoło groźnemu przeciwnikowi. Trzeba zauważyć, że Hektor nie był egoistą, wręcz przeciwnie zawsze starał się o dobro dla innych choćby wiązało się to z jego cierpieniem. Jednak to poświęcenie nie było bezowocne. Ludzie dla których walczył odwdzięczyli się mu wieczną sławą i opłakiwaniem czyli starożytną formą nieśmiertelności.

Zanim przejdę do podsumowania pracy chciałabym jeszcze krótko nawiązać do humanizacji mitów, która według badaczy literatury jest wyraźnie podkreślana przez Homera. Myślę, że w postaci Hektora jest ona silnie uwidoczniona. Pierwszym tego potwierdzeniem jest od razu rzucająca się w oczy postawa bohaterstwa i poświęcenia, którą już wcześniej opisałam. Ważne jest również to, że podczas czytania fragmentów Iliady zwłaszcza tego sławnego pojedynku, Homerowi udaje się wzbudzić w odbiorcy współczucie dla umierającego wzorca bohatera. Autor Iliady wspaniale ukazał także zróżnicowane stany emocjonalne zauważalne np. w pierwotnej odwadze a późniejszym strachu przed walką.

Podsumowując, uważam, że Hektor jest doskonałym wzorem bohaterstwa i oddania. Mimo że jak każdy człowiek miał swoje słabości i chwile załamania to potrafił je przezwyciężyć. Dzięki tym ułomnością przybliżamy się do jego postawy. Dlatego, że nie przedstawia doskonałego Boga a zwykłego człowieka takiego jak każdy z nas. Pokazuje nam, że my wszyscy możemy być bohaterami, co nie oznacza od razu że mamy iść na śmierć. Natomiast starać się w swoim życiu zachowywać tak, aby umieć się poświęcić dla innych i odważnie stawiać czoła przeciwnikom.