"Bez bólu i cierpień nie istniejemy"
„Bez bólu i cierpień nie istniejemy.”
Cierpienie i ból towarzyszy człowiekowi od początku. Jego przyczyną może być choroba, strach, czyjaś śmierć, niespełniona miłość, tęsknota. Najstraszliwsze i najbardziej poruszające jest cierpienie osób bezbronnych i słabych, a zwłaszcza dzieci. Cierpienie zaznacza swą obecność w każdej epoce i w literaturze każdego kraju. Różne też bywają reakcje na cierpienie. Jedni buntują się przeciw niesprawiedliwości losu, inni przyjmują je z pokorą, twierdząc, że cierpienie uszlachetnia.
Stary Testament przedstawia historię Hioba. Żył on w ziemi Ur w dostatku i szczęściu. Z powodu zakładu między Bogiem i szatanem znosił liczne cierpienia: stracił dobytek, zmarły jego dzieci, wreszcie sam został dotknięty trądem, co spowodowało, że ludzie przestali go szanować, ponieważ chorobę tę traktowano jako karę za grzechy. Mimo szyderczej rady żony: ”aby przeklął Boga i umarł”, zniósł wszystko cierpliwie, nie tracąc wiary w boskie wyroki. W nagrodę odzyskał zdrowie, majątek, obdarzony został nowym potomstwem. Historia Hioba uczy, że cierpienie nie jest karą za grzechy i nie sposób go uniknąć żyjąc cnotliwie.
Nowy Testament opisuje cierpienie Chrystusa za grzechy wszystkich ludzi. Religia cierpieniu Syna Bożego – Odkupiciela ludzkości nadała głęboki sens i najwyższą wartość. Znosi on straszliwe cierpienia – jest biczowany, poniżany, dźwiga krzyż, na którym potem długo umiera. Jego cierpienie ma jednak moc zbawczą.
G. Herling-Grudziński w swym opowiadaniu „Wieża” przedstawia historię trędowatego Lebrossa oraz nauczyciela gimnazjum. Lebrosso, mieszkaniec Wieży Strachu, skazany jest przez swoją chorobę na cierpienie i umieranie w odosobnieniu. Po śmierci siostry, ostatniej bliskiej mu osoby, postanawia w buncie i rozpaczy spalić wieżę. Znajduje jednak list siostry proszącej go o wytrwanie w pokorze, cierpliwości i wierze. Od tego momentu z godnością znosi swe cierpienie. Nauczyciel gimnazjalny inaczej zachowuje się wobec cierpienia i samotności. Po tragicznej śmierci najbliższych i nieudanej próbie samobójczej pogrąża się w beznadziejności, twierdząc, że żyje, dlatego, bo nie może umrzeć. Utwór ten ujmuje również symbolicznie obraz ludzkiego życia pełnego mozołu i cierpienia, opisując posąg kamiennego pielgrzyma z ziemi kieleckiej. Co roku przesuwa się on o odległość ziarnka maku w stronę Szczytu Świętego Krzyża. Kres jego wędrówki ma wyznaczać koniec świata.
Cierpienie może również wzbogacać miłość – pozwala głębiej czuć i rozumieć. Odkrywa zupełnie inne horyzonty, utwierdza ludzi w miłości i sprawia, że stają się silniejsi. Są w stanie przetrwać coraz więcej, pokonać przeciwności losu, uzmysławiają sobie głębię swoich uczuć a cierpienie zbliża ich do siebie. „Zachciało mu się szczęścia, zachciało mu się prawdy, zachciało mu się wieczności, patrzcie go!” pisze Wisława Szymborska . To chyba jedyna prawda, jaką bez wątpienia można wygłosić o człowieku. Każdy z nas czegoś pragnie, szuka. Cierpi nie mogąc spełnić swoich kolejnych planów. Kiedy jednak już do czegoś dojdzie, nagle zaczyna chcieć czegoś więcej i więcej... Wtedy znów cierpi – i tak bez końca. Cierpienie i ból, to nierozłączny element życia każdego z nas. Kiedy nie jesteśmy absolutnie szczęśliwi – cierpimy. Nie znamy „złotego środka”. A może po prostu nie potrafimy odnaleźć szczęścia, które jest tuż obok nas?