Induktor- maszyna indukcyjna

Jest to maszyna elektryczna (występująca najczęściej w postaci silnika elektrycznego) prądu przemiennego jedno lub trójfazowa, w której siła elek-tromotoryczna potrzebna jest do wytwarzania prądu, a zatem i momentu ob-rotowego wirnika, siła ta powstaje przez indukcję elektromagnetyczną wywo-łanej w wyniku przecinania uzwojenia wirnika przez linie wirującego pola ma-gnetycznego stojana.

Rys. 1. Trójfazowy silnik indukcyjny:
1. podstawa stojana
2. wirnik klatkowy
3. pręty klatki
4. uzwojenie stojana
5. tabliczka zaciskowa
6. wał
7. łożyska kulkowe
8. wentylator
9. osłona wentylatora


W tym celu jest niezbędny brak synchroniczności, tj. występowanie różni-cy między prędkością obrotową ns wirującego pola stojana a prędkością obroto-wą n wirowa-nia wirnika.
Prędkość obrotowa pola ns (w obrotach na minutę) zależy od częstotliwości f i liczby par biegunów:
p: na = 60j / p
Silnik indukcyjny (asyn-chroniczny) ma prędkość obrotową n zawsze mniejszą od prędkości obrotowej ns, czego miarą jest wartość tzw. poślizgu:
s = (n.-n):n ,
wyra-żanego często także w procentach (od około 1,5 do 5%).
Pod względem konstrukcji wirnika rozróżnia się dwa silniki: silniki induk-cyjne klatkowe i pierścieniowe.
Silniki te dzięki prostej kon-strukcji, łatwej obsłudze oraz niezawodności działania są powszechnie stosowane, m.in. w przemyśle, rolnictwie czy go-spodarstwie domo-wym. Produkuje się je na napięcia do 6 kV i moce do kilku-dziesięciu MW. Prądnice in-dukcyjne mają poślizg ujemny, tj. wirnik musi być napędzany z prędkością obrotową nadsyn-chroniczną.
Maszynę indukcyjną (prądnicę trójfazową) wynalazł w roku 1888 Michał Doliwo-Dobrowolski.



BIBLIOGRAFIA:
 NOWA ENCYKLOPEDIA PWN, PWN Warszawa 1996.
 Tadeusz Uczciwek – „Skrypt dla Szkolenia osób dozoru i eksploatacji oraz urzą-dzeń elektroenergetycznych w zakładach przemysłowych i innych jednostkach gospodarczych”, COSIW SEP Warszawa 1994.
 Bronisław Nobis – „Eksploatacja sieci elektroenergetycznych – w pytaniach i od-powiedziach”, WNT Warszawa 1976.
 Bronisław Nobis – „Elektryczność w gospodarstwie rolnym”, WNT Warszawa 1991.