Różne obliczna śmierci w literaturze.

Pisarz nadaje różny sens utworowi, dopisując wersy z łatwością opisuje wydarzenia, dzieli, łączy, czy uśmierca postacie. Postaram się przedstawić niektóre oblicza śmierci bohaterów, które spotykamy w literaturze.
Pierwszą powieścią, która ukazuje oblicze śmierci jest "Grażyna" Adama Mickiewicza. W powieści tej przedstawione są losy bohaterskiej kobiety, która poświęciła swoje dobro osobiste dla ojczyzny. Grażyna to postać buntowniczki, była ona w stanie wlaczyć o dobro kraju, poniosła śmierć w walce, jednak jej idee zwyciężają śmierć głównej bohaterki, przy czym uświadamiają odbiorcy książki, że według "Grażyny" najważniejsze jest dobro kraju, a nie zaspokajanie swoich egoistycznych pobódek. Powieść ta ukazuje patriotyzm, bihaterstwo i śmierć za ojczyznę.
Kolejnym przykładem książki, w której ukazane są oblicza śmierci mogą być bohaterowie utworu "Kamienie na szaniec". Główni bohaterowie również walczyli za swoją ojczyznę z konieczności i często bez świadomości utraty życia. Mieli po parenaście lat. Pisarz opisuje osatnie chwile życia tymi słowami: "Alek czuł się doskonale. Mimo wzrastających bólów był wesoły i bardzo żywy". "Alek gasł. Tracił przytomność. Rozumiał już, że gra jego życia dobiega końca. Rozumiał i nie przestawał się uśmiechać". Słowa te pokazują, że człowiek może umierać z uśmiechem na twarzy, przy czym bardzo cierpi, ale jest z siebie dumny. Alek był z siebie dumny, ponieważ "swoją część roboty odwalił, to najważniejsze". Drugi z bohaterów tej książki również zmarł wiedząc, że w jego ostatnich chwilach są przy nim jego przyjaciele - "jęczał z bólu, mówiąc jednocześnie, że jest szczęśliwy." Rudy "cierpiał bardzo, ale wpatrując się w twarze przyjaciół i wchłaniając cudowną atmosferę otaczające go przyjaźni, szeptał - och, jak boli". Radość z siebie pokonuje smutek, jak i niesie za sobą śmierć, bo nie myśli się o śmierci, tylko o czynach dokonanych. Historia Alka i Rudego ukazuje ich śmierć jako godną, bolesną ale jednocześnie spokojną i szczęśliwą.
*Latarnik Henryka Sienkiewicza również przestawia śmierć głównego bohatera. Skawiński popełnia samobójstwo po tym, jak zapomniał włączyć latarni na noc, skutkiem czego było rozbicie się łodzi. "Latarnik" nie wypełnił obowiązku swojej pracy. Przyczyną tego było wspomnienie swojego ojczystego kraju - Polski, przy czytaniu "Pana Tadeusza". Skawiński był starszym mężczyną, który szedł przez życie pełne niepowodzeń. Jego śmierć ukazuje, że człowiek, który jest zmęczony życiem i przykrościami, które go spotkały może dopuścić się do wszytskiego, nawet do śmierci.*
Godną uwagi śmiercią jest dramat "Romeo i Julia" - Williama Szekspira, w którym tytułowe postacie popełniają samobójstwo z wielkiej, wzajemnej miłości. Życie zakochanych kończy się nieszczęśliwie, lecz ich historia ukazuje oblicze śmierci w wielkiej miłości, a przede wszytskim wzajemności. Ich miłość pokonała wszystko - nawet śmierć. Jednak ich śmierć przedstawia ją w świetle wielkiego, pięknego uczucia.
Mam nadzieję, że prawidłowo przedstawiłam oblicza śmierci, których w literaturze można spotkać bardzo wiele.
Śmierć przybiera różne oblicza w literaturze i w życiu.

* - nauczyciel uznał za błąd merytoryczny. Źródła mówią inaczej.

Dodaj swoją odpowiedź