Andrzej Radek

W powieści Stefana Żeromskiego jedną z postaci pierwszoplanowych jest Andrzej Radek. Choć poznajemy go dopiero w dwunastym rozdziale autor dość szczegółowo opisuje tę postać. Jędrek był synem fornala. Od dzieciństwa wykonywał ciężkie prace. Mieszkał z rodziną w Pajęczynie Dolnym. Uczęszczał do gimnazjum pyrzogłowskiego, do którego przygotowywał go Antonii Paluszkiewicz.

Gdy autor przedstawia postać Radka ten ubrany jest w mundur, czapkę z plamami, tornister na plecach. Buty Jędrka miały wysokie obcasy z podkówkami. Drelichowe spodnie kryły brzydkie cholewki. O wyglądzie Radka nic nie wiadomo.

Radek od najmłodszych lat uczył się samodzielności. Rodzice nie poświęcali mu zbyt dużo czasu, gdyż sami pracowali. On sam też nie próżnował. "Kawka" z trudem namówił go do oglądania obrazków ze zwierzętami. Andrzej od razu zaczął zapamiętywać ich nazwy. Jest to dowód na to, że był pojętnym uczniem. Po śmierci Paluszkiewicza Radek postanowił kształcić się dalej. Przeniósł się do gimnazjum w Klerykowie. Tam w zamian za dach nad głową i wyżywienie udzielał korepetycji. W szkole wyśmiewano się z jego chłopskiego pochodzenia. Postanowił więc zaprzestać wykpiwaniom i pobił Tymkiewicza. Umiał więc się bronić, przeciwstawić się oprawcy. Andrzej sprawdził się również jako przyjaciel. Pocieszał Borowicza, gdy ten ubolewał nad wyjazdem "Biruty". Był więc koleżeński.

Uważam, że Andrzej Radek jest wzorcem do naśladowania dla wszystkich uczniów. Jego determinacja i chęć dążenia do celu sprawiły, że zdał maturę w klerykowskim gimnazjum.