Fazy antropogenezy.

driopitek (n.łc. z gr. drs, dryós ‘drzewo’ + pthekos ‘małpa’) zool. Dryopithecus, kopalna małpa człekokształtna z miocenu w trzeciorzędzie, występująca na terenach pd. Azji i Europy oraz płn. Afryki; wspólny przodek australopiteków i współczesnych małp człekokształtnych.
australopitek (łc. australis ‘południowy’ + gr. pithekós ‘małpa’) zool. Australopithecus, przedstawiciel przedczłowiekowatych, który potrafił chodzić w pozycji wyprostowanej i posługiwać się przypadkowymi przedmiotami, nie umiał jednak wytwarzać narzędzi; występował w Afryce i Azji.
Homo erectus nazwa nadana przez antropologa kopalnemu gatunkowi człowiekowatych, żyjącemu w środkowym plejstocenie.

Homo sapiens [homo sapiens] (łc.) człowiek rozumny; gatunek ssaków z rodziny człowiekowatych (Hominidae), do którego zalicza się człowiek kopalny z paleolitu młodszego oraz człowiek współczesny; Linneusz Systema naturae.

Człowiek zdolny (Homo habilis), gatunek z rodziny człowiekowatych, którego szczątki znaleziono w wąwozie Olduvai w Tanzanii, przez część antropologów zaliczany do australopiteków, a przez innych wyodrębiany jako gatunek z rodzaju człowiek (Homo). Jego szczątki datuje się na 2,5 mln do 1,5 mln lat temu. Był niskiego wzrostu, miał wyprostowaną postawę ciała, stosunkowo małą puszkę mózgową (ok. 700 cm3). Wyrabiał narzędzia, polował.