Ślinik wielki(Arion rufus) długość :nawet do 18 cm. barwa: czarna,lub rzdzawa,rzadziej brunatna spotykany w lasach bukowych,wystepuje głównie na pojezierzu mazurskim,pomorzu,ziemi lubuskiej i śląsku pożywienie;miękkieowoce,butwiejące resztki roslin, pozycjua obronna:ślinik przybiera ją kiedy coś lub ktoś go dotknie,kształt zwiniętego kłębka chroni jego narządy wewnętrzne, rozmnażanie; w jesień, od 4do 6 tygodniv ,składane są w grupkach po 150 szt. długość życia :ok.3 lat Ślinik lutyzański długość: 7-15 cm. zabarwienie :szaro-zielone odżywianie:ślimak ten jest wszystkożerny odrżywia sięrównież rozkładającą materią i roślinami orza padliną wyśtępowanie:hiszpania,zachodnia francja,wielka brytania,a także cała zachodnia europa,występuje również w USA rozmnażanie:składa do 400 jajeczek (w okresie jesieni wszystkie na raz),dojrzałość osiąga w ciągu roku ARION ATER żyje na łąkach i polach nz północno -zachodnim wybrzeżu angli długość: 15 cm. baraw:młode osobniki mają kolor pomarańczowy z okresem dojrzewania zmieniają barwę na czarną odżywianie:żywią się roślinami i grzybami oraz robakami. rozmnażanie:slimaki te są obojniakami,składają 20-5- jajeczek w strzelinach drzew lub pękniętym drewnie,młode wykluwają się po 6 tygodniach odżywianie się:
Ślinik wielki (Arion rufus) - o brązowym, brązowo- czarnym lub czerwonym zabarwieniu ciała. Dość liczne jego stanowiska obserwowano w rejonie Rzeszowa, Jarosławia, Przemyśla, Krosna, Sanoka, Tarnobrzega i Jasła. Pojawia się także w zachodniej Polsce i lokalnie w kilku innych miejscach kraju. Gatunki rozmnaża się szybko i może w krótkim czasie opanować dane środowisko. Odznaczają się dużą tolerancją pokarmową i ekologiczną. Oprócz pokarmu roślinnego mogą odżywiać się padliną (na przykład martwymi ślimakami, żabami, dżdżownicami) i odchodami zwierzęcymi. Niektóre publikacje opisują również rzadkie przypadki zjadania przez ślinika wielkiego żywych piskląt, noworodków małych ssaków, a nawet młodych zajęcy, którym przez ciemiączko uszkadzały mózg. Jeden osobnik ślinika wielkiego lub luzytańskiego składa łącznie w złożach przeciętnie około 500 jaj. Młode ślimaki wykluwają się przede wszystkim jesienią. Zimują głównie formy młodociane i jaja. Dorastają wiosną i latem, czyniąc w tym okresie największe szkody. http://kociewiacy.pl/main/images/stories/Image/2006/male_stworzenia67_html_md637d39.jpg `````````````````~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~````````````` Ślinik luzytański (Arion lusitanicus) - przed kilkoma laty stwierdzono po raz pierwszy w Polsce w okolicach Łańcuta (woj podkarpackie). Został zawleczony z terenów Europy Zachodniej (jest on pospolity na północy Hiszpanii, dotarł również do Niemiec, Bułgarii i Czech). Ślimak ten dorasta do długości około 15 cm i w naszym rejonie ma skórę o zabarwieniu czerwonawym. Jest bardzo ekspansywny — corocznie systematycznie powiększa zasięg swojego występowania. Początkowo jego obecność stwierdzano w Albigowej koło Łańcuta, jednak z czasem, między innymi wraz z drzewkami owocowymi (kupowanymi w istniejącym tam dawniej Zakładzie Doświadczalnym Instytutu Sadownictwa), został wprowadzony do ogrodów działkowych i na posesje, skąd dalej swobodnie się rozprzestrzeniał. W ostatnich latach kolejne stanowiska ślinika luzytańskiego stwierdzono również w innych województwach południowej Polski. http://rs_11.republika.pl/galeria2_pliki%5Cimage016.jpg ````````````````````````````~~~~~~~~~~~~~~`````````` Ślinik rdzawy (Arion subfuscus) - spotykany często w ogrodach. Na ogół, uznawany za gatunek o małym znaczeniu gospodarczym. Zamieszkuje on prawie całą Europę, w Polsce jest jednym z najpospolitszych ślimaków. W ubiegłych latach w rejonie Rzeszowa wiosną, na terenach ogrodów działkowych i przydomowych przy sprzyjającej pogodzie (łagodna zima oraz częste opady atmosferyczne) zaobserwowano liczniejsze występowanie tego ślimaka. Nierzadko całkowicie zjadał wschodzące warzywa, zwłaszcza w uprawach, które przykrywano agrowłókniną — stwarzała ona doskonałe warunki wilgotnościowe dla rozwoju ślimaków. http://brzozow.org.pl/images/Ciekawostki/slinik_rdzawy.jpg
