1. Żadna ustawa nie mogła wejść w życie bez zgody szlachty 2. Monarcha posiadał prawo inicjatywy ustawodawczej. Mógł także interpretować przepisy konstytucji oraz stosować przysługujące mu prawo sankcji. Zadaniem kancelarii królewskiej było ostateczni ustalenie brzemienia zapisów konstytucji, przyjętej podczas obrad sejmu. Taki proceder nazywano „ucieraniem konstytucji”. Uwierzytelnione egzemplarze tekstów konstytucji były rozsyłane do poszczególnych województw i ziem. Obok kwestii dotyczących ostatecznego kształtu uchwał sejmowych, król miał wpływ na skład wyższej izby parlamentu – Senatu. Do jego uprawnień należało mianowanie jej członków. Król często mógł także liczyć na przychylność popierających do posłów, zasiadających w Izbie Poselskiej.
