1.Dzieli się je głównie na silniki klatkowe i pierścieniowe. 2.Rozruch w silnikach klatkowych stosuję się ze względu na duży prąd rozruchowy. W przypadku silników małej mocy, można je podłączać bezpośrednio do źródła napięcia. Najpopularniejszym rozwiązaniem rozruchu jest przełącznik gwiada-trójkąt, w którym uzwojenie jest przełączane pomiędzy połączeniem w gwiazdę i w trójkąt. W przypadku gwiady napięcię będzię mniejsze o√3, moc znamionowa będzie 3 razy mniejsa, a prąd rozruchowy będzie 3 razy mniejszy. Innymi rozwiazaniami są podłączanie silnika poprzez autotransformator i powolne dochodzenie do napięcia znamionowego. Obecnie coraz częściej wykorzystywane są przekształtniki półprzewodnikowe. 3.Prędkość obrotowa silnika silnika klatkowego zależy od częstotliwości napięcia zasilającego oraz liczby par biegunów. Prędkość synchroniczna(pola magnetycznego) takiego silnika jest określana wzorem: [latex]n=frac{60f}{p}[/latex] gdzie: f-częstotliwość p-liczba par biegunów Dla zasilania z sieci największa prędkość synchroniczna wyniesie 3000obr/min. Częstotliwość napięcia sieciowego wynosi 50Hz, zatem mając silnik o konstrukcji 1 parowej, jego prędkość synchronicznosć możemy obliczyć: [latex]n=frac{60*50}{1}\\ n=frac{3000}{1}\\ n=3000frac{obr}{min}[/latex] Prędkość asynchroniczna(wału) takiego silnika będzie zawsze mniejsza od prędkości synchronicznej i będzie pomniejszona o poślizg.
