Wywiad z Adamem Mickiewiczem.
Dziennikarz: Dzień dobry, dzisiaj ja - Jan Nowak będę miał zaszczyt przeprowadzić wywiad z naszym wspaniałym wieszczem, Adamem Mickiewiczem. Dzień dobry Panie Adamie.
Adam Mickiewicz: Dzień dobry.
D: Pańską największą miłością byłą Maryla Wereszczakówna, co Pan może o niej powiedzieć?
AM: Poznałem Ją podczas pobytu w Tuchanowicach, zauroczyła mnie, była to miłość od pierwszego wejrzenia. Niestety nie mogliśmy być razem, ja zwykły nauczyciel, a Ona Szlachcianka. Jej rodzice wydali ją za jakiegoś oficera. Utrzymywaliśmy jednak kontakt, pisaliśmy do siebie listy, czasami też miłosne. Nie chciała do mnie wrócić, była szczęśliwa w swoim związku.
D: Napisał Pan jakieś utwory w tym czasie? Czy kiedykolwiek później kochał Pan tak kogoś jak Marylę?
AM: Tak, napisałem wtedy drugą i czwartą część dziadów. Już nigdy nie pokochałem żadnej tak jak Marylkę, choć spotykałem się z wieloma kobietami.
D: Gdzie się Pan studiował i jak Pan to wspomina?
AM: Tajniki literatury zgłębiałem na Uniwersytecie Wileńskim. To były wspaniałe czasy. Miałem wielu oddanych przyjaciół: Zan, Czeczot, Jeżowski, stowarzyszyliśmy się jako "Filomaci".
D: Gdyby Pan miał okazje napisać jeszcze raz epopeje Pan Tadeusz, czy dokonał by pan jakichś zmian, napisał by Pan łatwiejszym językiem?
AM: Uważam Ostatni Zajazd na Litwie za skończone dzieło, choć początkowo chciałem żeby było zdecydowanie krótsze to jednak podoba mi się jego ostateczny obraz. Napisałem je prostym językiem i nie uważam żeby był sens jeszcze bardziej je upraszczać.
D: Czym miał być utwór pt. "Historia Przyszłości", czy wzorował się Pan na innych?
AM: Miała t być powieść nowatorska, teraz by to można było określić mianem fantastyki-naukowej. Antoni Edward Odyniec w liście do Juliana Korsaka nazwał "Historię Przyszłości" Don Kichotem swojego czasu.
D: Niestety zaginęły Pańskie rękopisy i nie możemy cieszyć się tym dziełem.
AM: Zgadza się, a szkoda, mogła ona zrewolucjonizować literaturę ówczesną. Pytał Pan też czy wzorowałem się na innych, w pewnym sensie tak, inspirowałem się twórczością dwóch rosyjskich prozaików: Tadeusza Bułharyna i Włodzimierza Odojewskiego.
D: Dziękuję Panu serdecznie za wywiad, nasi czytelnicy na pewno będą zadowoleni.
AM: Ja również dziękuję za miło spędzony wieczór, do widzenia.
D: Do widzenia.