Charakterystyka porównawcza Danusi i Jagienki - Henryk Sienkiewicz "Krzyżacy".

Danusia i Jagienka. Krucha, delikatna blondynka i silna psychicznie i fizycznie brunetka. Obie młode i piękne. Urokowi obu ulega kolejno Zbyszko z Bogdańca. Przyjrzyjmy się dwóm bohaterkom powieści Henryka Sienkiewicza pt. „Krayżacy”.
Danusia była córką znanego rycerza Juranda ze Spychowa cieszącego się uznaiem na dworze księżnej Anny Mazowieckiej i siejącego postrach wśród Krzyżków.
Jurandówna miała długie, jasne włosy i niebieskie oczy. Była młodą, pełną wdzięku osóbką. Zazwyczaj ubierała się w dworskie szaty. Jej uroda budziła podziw miejscowych i zagranicznych rycerzy np. pana de Lorche i Zygfryda oraz samego Zyszka, który później składa jej ślubowania.
Kiedy Danusia po raz pierwszy spotkała Zbyszka, była jeszcze dziecinna i niedojrzała. Gdy była szczęśliwa - klaskała w dłonie, a kiedy była smutna - płakała. Nie umiała ukryć swojej radości, gdy dowiedziała się, że Zbyszko chce być jej rycerzem. Danusia zajmowała się typowymi dworskimi rzeczami - dotrzymywała towarzystwa księżnej i zabawiała ją muzyką. Chętnie grała na lutni i śpiewała pieśni, dając słuchających radość i budząc podziw.
Danusia była spokojna, delikatna, współczująca i nieśmiała. Ufała wszystkim ludziom i słuchała starszych i bardziej doświadczonych. Była ona osobą, która nie umiała sie przeciwstawić, w niewoli krzyżackiej poddaje się prześladowcom. Jest ona kruchutką dziewczynką o słabej sile fizycznej. Była bardzo nieodporna na cierpienie i chorowita. Gdy Zbyszkowi udaje się odbić ją Krzyżakom jest bardzo wycieńczona i nie wytrzymuje drogi do domu, przed samym Spychowem umiera. Miała ona dobre serce. Gdy dowiaduje się o kłopotach Zbyszka i grożącej mu smierci, bardzo je przeżywa. Oczywiście decyduje się na pomoc młodzieńcowi i ratuje go przed toporem kata.
Jagienka Zychówna podobnie jak Danusia jest piękną, kilkunastoletnią szlachcianką, jednakże nie tak znakomicie urodzoną jak Danusia. Jej ojcem jest Zych ze Zgorzelic, sąsiad Maćka z Bogdańca.
Jagienka należała do bardzo pięknych kobiet. Miała ciemne włosy najczęściej splecione w warkocz. Była wysoka i smukła. Miała ona niebieskie oczy, w porównaniu z Danusią tryska zdrowiem. To krzepka dziewczyna o zdrowej cerze, rumianych policzkach, czerwonych ustach. Ubierała się w czerwone szaty, gdyż było jej w nich do twarzy.
Danusia po śmierci matki wychowywana była na dworze księżnej, natomiast Jagienka sama z ojcem musiała zajmować się gospodarstwem. Szczególnie upodabnia sobie męskie zajęcia jazdę konno, polowania.
Jagienka jest zręczną, sprawną, wysportowaną i silną dziewczyną, ale też i dobrą gospodynią. Umie usłużyć przy stole jak i pomóc Zbyszkowi w polowniu na niedźwiedzia. Zychówna zaradna i uczynna, skłonna do pomocy, ma otwarte serce. Litość w jej sercu wzbudził starzec – Jurand ze Spychowa, którego napotkała podczas swojej podróży po śmierci ojca. Później opiekowała sie nim jak rodzona córka. W trakcie powieści Jagienka przechodzi metamorfozę z dziewczyny o chłopięcych zamiłowaniach staje się elegancką damą.
Danusię i Jagienkę łączy szlacheckie pochodzenie, uroda oraz to, że obie zostały wcześnie osierocone przez matki. Dzielą je jednak odmienne doświadczenie życiowe i usposobienie. Danusia pochodzi ze znakomitego rodu, Jagienka z mniej znanej szlachty. Jurandówna jest delikatna i dziewczęca, Zychówna uwielbia męskie zajęcia, dopiero potem staje sie damą.
Obie na katrach książki przechodzą metamorfozę. Obie budzą sympatię i współczucie czytelnika – Danusię czeka smutny, tragiczne los i śmierć, Jagienkę – szczęście, okupione jednak wcześniej łżami z powodu śmierci rodziców i nieodwzajemnionej miłośći. To wzbudza sympatię i porusza czytelników.