Charakterystyka Horusa

Horus był wnukiem wielkiego egipskiego faraona – Ramzesa. Jest on trzydziestoletnim młodzieńcem, niedoszłym następcą swojego dziada.
Był on wysokim, młodym człowiekiem. Ubrany był w białą tunikę i opasany skórą lamparta. Na nogach nosił rzemienne sandały.
Horus interesował się szczególnie sprawami kraju. Był on również bardzo wykształcony, co zawdzięcza swojemu nauczycielowi – Jetronowi. Musiał być też waleczny i odważny, co potwierdzają słowa Ramzesa: „Egipt zaś nie może mieć władcy, który by nie dosiadł wozu i nie dźwignął oszczepu”.
Główną cechą osobowości Horusa była litość, zarówno do poszczególnych osób jak i ogólnie do całego ludu, co wyrażają słowa: „Zapłakał Horus (miał on serce pełne litości) nad bliską śmiercią dziada”. „Ale zaraz napisz mi edykt, jako ludowi zniża się czynsz dzierżawny i podatki o połowę”. Horusa cechowała tak zwana „pokojowa natura”. Nienawidził wojny, był zwolennikiem pokoju – „Nie oddam Egiptu Etiopom ale zawrę pokój, bo mi żal krwi mego ludu”. Jednak ma on negatywną cechę. Podczas czekania na pierścień faraona poczuł dumę i pychę, co świadczy o jego próżności. „W tej chwili pierwszy raz o serce księcia uderzyła duma wielkości”.
Moim zdaniem Horus dzięki swoim dobrym cechom osobowości mógłby być wzorem władcy Egiptu.