Rzeźba klasycystyczna rozwijała się pod wpływemantycznych ideałów piękna. Odkrycia archeologiczne dostarczały kolejnych dowodów na doskonałość starożytnych twórców. Naśladując Greków i Rzymian, rzeźbiarze klasycystyczni dążyli do idealnej harmonii, oddania proporcji i jak najwierniejszego naśladowania rzeczywistości. Zachwyt budziło ludzkie ciało i elementy natury.Rzeźba klasycystyczna jest raczej statyczna, spokojna i zamknięta. Posługiwano się miękką i płynną linią. Dużym powodzeniem cieszyły się sceny mitologiczne i alegoryczne, ale też popiersia i monumentalne, wieloelementowe kompozycje figuralne.Często portretowano współczesne postacie, ubierając je w antyczne szaty nadające im dostojeństwa (np. Antonio Canova przedstawił Henryka Lubomirskiego jako Amora, a Napoleona jako Apolla). Podobizny te często znacznie odbiegały od pierwowzoru, bowiem ważniejsze było ukazanie twarzy szlachetnej, pięknej i dostojnej. Twarze wykute w kamieniu pozbawione były najczęściej emocjonalnego wyrazu, wyrażały tylko powagę. Barok w sztuce – monumentalizm, pogłębienie perspektywy, operowanie kontrastami i światłem, wydobywanie ekspresji, emocji, dramatyczności, iluzjonizm, sprawianie wrażenia trójwymiarowości, ozdobność, dynamiczne formy, ruch i pulsowanie. cechy; renesans; » zainteresowanie człowiekiem i otaczającym go światem » przedstawianie scen religijnych w nowym ujęciu (zeświecczenie interpretacji) » dążenie do pogodzenia antyku z ideologią chrześcijańską, wiary z wiedzą, intuicji z rozumem » trójwymiarowość i perspektywa(zbieżna i powietrzna) » realizm w przedstawianiu świata i człowieka » gloryfikacja dłoni w portretach » schemat włoskiego portretu (układ centralny, symetryczny, zamknięty w trójkącie równoramiennym, na tle okna lub pejzażu) » alegorie i myślenie symboliczne (każde pojęcie abstrakcyjne ma umowny obraz wyrażający jego treść) » różnorodna skala barw, cieni i odcieni » wykorzystanie światła i półcieni w oddaniu nastroju obrazu » pojawienie się tonda (okrągła kompozycja) » techniki: mokry fresk, tempera na drewnie, olej na płótnie barok; - olśnienia i zadziwienia odbiorcy wywołane były bogactwem ozdób, jak również niezwykłością wypowiedzi poetyckich; - mnożenie wyszukanych przenośni; - komponowanie struktur składniowych za pomocą inwersji; - poszerzanie słownictwa o elementy potoczne, gwarowe, obcojęzyczne; - budynki nie są kopiami, różnią się między sobą, w każdym można dostrzec styl indywidualny; -króluje tematyka mitologiczna i religijna; - rzeźba jest zazwyczaj jednobarwna; -występuje dynamizm; -wywołanie zaskoczenia; -wielonurtowość. klasycyzm; W malarstwie ceniono szczególnie rysunek. Plamy barwne stosowano z umiarem, unikano kontrastów. Wygładzano płótna, by nie było widać śladów pędzla. Często przedstawiano umoralniające, pouczające sceny, wywodzące się z historii starożytnej i mitologii. Malowano także liczne portrety. Do ulubionych zabiegów artystów klasycystycznych zaliczyć można idealizację, obiektywizację i heroizację.
