Analiza wiersza "Elegia o... [chłopcu polskim]" K. K. Baczyńskiego.

We wierszu "Elegia o... [chłopcu polskim]" osobą mówiącą jest matka, która zwraca się do swego syna. Używa zwrotów "synku", "syneczku", które najprawdopodobniej pochodzą z kołysanek ludowych. Autor wiersza używa zaimków "Ci", "Cię".
W pierwszej strofce świat chłopca polskiego to świat pełen ognia pożogi i strachu, świat człowieka młodego brutalnie wprowadzonego
w trudne problemy dorosłych. Z obrazów, które tworzy podmiot liryczny: "haftowali, smutne oczy rudą krwią, malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg" wyłania się człowiek- żołnierz, którego psychika została zniszczona przez doświadczenia wojenne.
Elementy, które potęgują tragizm wiersza są elemateami kontrastowymi: ruda krew, ściegi pożóg, drzew płynące morze.
W drugiej strofce występuje opis tragicznych losów bohatera lirycznego. Strach, ciemność to codzienność, bohater żyje w ciągłej niepewności i trwodze.
W trzeciej zwrotce zawarty jest poetycki opis śmierci bohatera. Elegię kończy pytanie retoryczne.
Chłopiec polski reprezentuje całe młode pokolenie Polaków, którzy całe swoje życie poświęcili walce z wrogiem. Występują rymy męskie i żeńskie, regularne i nieregularne.
- - - - - - - - / - - - - - - - 8+7
- - - - - - - - - - - - - - - - 8+7
- - - - - - - - - - - - - - - 8+6
- - - - - - - - - - - - - - - 8+6