Prócz tego ważny jest podział ze względu na typ stopniowania. Wyróżniamy tu: a) stopniowanie proste — polegające na dodaniu do tematu fleksyjnego przymiotnika: — końcówki -szy lub -ejszy w stopniu wyższym, np. szybki — szybszy, ładny — ładniejszy; — łącznie przedrostka naj- i końcówki -szy lub -ejszy w stopniu najwyższym, np. szybki — najszybszy, ładny — najładniejszy; b) stopniowanie opisowe — polegające na poprzedzeniu przymiotnika przysłówkiem posiłkowym: — bardziej w stopniu wyższym, np. zniszczony — bardziej zniszczony; — najbardziej w stopniu najwyższym, np. zniszczony — najbardziej zniszczony; c) stopniowanie nieregularne — występujące wtedy, gdy zmienia się temat fleksyjny stopniowanego przymiotnika. Stopniowaniu nieregularnemu podlega tylko kilka przymiotników: duży — większy — największy (ściślej mówiąc, w tym przypadku przymiotnik duży otrzymał stopień wyższy i najwyższy przymiotnika wielki), mały — mniejszy — najmniejszy, dobry — lepszy — najlepszy, zły — gorszy — najgorszy.Przypomnijmy, że w języku polskim rozróżniamy 3 stopnie ze względu na intensywność i wielkość opisywanej cechy: — stopień równy — oznaczający normalne nasilenie cechy; — stopień wyższy — oznacza większe nasilenie danej cechy, służy do budowania porównań; — stopień najwyższy — oznaczający najwyższe nasilenie danej cechy w ogóle lub w danym zbiorze.
Są 3 stopnie. Równy,wyższy, najwyzszy. W stopniu równym jest po prostu przymiotnik, np. Long(dlugi). Przy stopniu wyzszym do przymiotnika dodajesz koncowkę ,,-er"(zasada obejmuje wszystkie przymiotniki które są regularne). W stopniu najwyzszym dodajesz końcówkę ,,-est" + ,,the" przed przyniotnikiem (taka sama zasada we wszytskich oprócz nieregularnych). Nieregularne trzeba nauczyć się na pamięć. Wiec z tym longer to będzie: long-longer-the longest